Πολλοί από αυτούς που με γνωρίζουν χρόνια και ξέρουν πως ποτέ δεν ασχολήθηκα σοβαρά με τα κοινά, με ρωτάνε πως και αποφάσισα τώρα να το κάνω. Θα απαντήσω με μια μόνο φράση που όμως κρύβει όλη την αλήθεια «Απελπίστηκα και δεν πάει άλλο». Δεν είμαι από αυτούς που θα άφηναν τον τόπο τους για να πάνε να μείνουν κάπου καλύτερα. Είμαι από αυτούς που θα προσπαθήσουν να κάνουν τον τόπο τους, καλύτερο. Εδώ μεγάλωσα κι εγώ και το παιδί μου, κι έζησα σε αυτό τον τόπο όμορφες και άσχημες στιγμές, δεν θα τον παραδώσω βορά στους ΡΟΜΑ και τις παράνομες ορέξεις τους.
Τα προβλήματα του Ζεφυρίου ήταν πάντα πολλά. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια έγιναν ακόμα περισσότερα. Θα προσπαθήσω λοιπόν ψύχραιμα να περιγράψω κάποια από αυτά όπως τα ζω καθημερινά. Από πού ν’ αρχίσω! Ας αρχίσω από την Παναγίας Γρηγορούσης που από την Αττική οδό και πάνω δεν μπορείς να τη διασχίσεις ούτε οδηγώντας, ούτε πεζός από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα αριστερά και δεξιά του δρόμου αλλά και από φόβο γιατί ως γνωστόν οι ΡΟΜΑ οδηγούν μεθυσμένοι ή φτιαγμένοι.
Να αναφέρω επίσης τα μαγαζιά τους που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ενώ κανένας δεν έχει κάνει τον κόπο να μας πληροφορήσει αν είναι νόμιμα ή παράνομα. Σε περίοδο κρίσης που ο κόσμος μετά βίας επιβιώνει, αυτοί πού βρίσκουν τα χρήματα; Τη στιγμή που τα δικά μας παιδιά με πτυχία και μεταπτυχιακά είναι άνεργα, τα δικά τους παιδιά πως γίνεται και κυκλοφορούν με ακριβά αυτοκίνητα με τα οποία μάλιστα αναστατώνουν ολόκληρη την περιοχή;
Είναι γνωστό σε όσους μένουν εδώ, πως από το απόγευμα και μετά η Εθνικής Αντιστάσεως είναι ο δρόμος που επιδίδονται σε κόντρες με τα αυτοκίνητα, κάνοντας τόσο θόρυβο που δεν μπορείς να ησυχάσεις ούτε μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Το σπίτι μου είναι μόνο μερικά μέτρα από τον εν λόγω δρόμο και είναι άλλο να το ακούς, άλλο να το διαβάζεις και άλλο να το ζεις. Την τρέλα του θορύβου των αυτοκινήτων έρχονται και συμπληρώνουν οι πάσης φύσεως πυροβολισμοί. Η περιοχή έχει τόσα καλάσνικοφ, που νομίζεις πως είσαι στο Κόσσοβο και μεταδίδεις πολεμική ανταπόκριση. Και όλα αυτά με τη συνοδεία μουσικής, που είναι πάντα στη διαπασών.
Ζούμε στο 2014 και ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα χωριά της Ελλάδας έχουν τουλάχιστον συγκοινωνία. Εμείς την έχουμε αποσπασματικά γιατί το Χειμώνα δεν ανεβαίνει το λεωφορείο μετά τις 6:00 το απόγευμα και το Καλοκαίρι μετά τις 8:00. Πού αλλού γίνεται κάτι παρόμοιο;
Οι κλοπές, η παραβατικότητα, η βία, ο εκφοβισμός, οι επιθέσεις είναι πια σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Εσείς πού είστε κ. Μπουραΐμη; Στην ασφάλεια του Δημαρχείου σας υποθέτω, γιατί στο Ζεφύρι δεν ήρθατε παρά μόνο για τα Ζεφύρεια. Κι εσείς κ. Παππού, που το πρόσωπό σας το βλέπουμε μόνο μέσα από τις αφίσες πόσα ξέρετε για τα προβλήματά μας;
Εύλογα κάποιος θα σκεφτεί “μα δεν διαμαρτυρηθήκατε”! Και θα απαντήσουμε. Το πολυσέλιδο κείμενο-διαμαρτυρία υπογεγραμμένο από περίπου 100 ανθρώπους που οι ίδιοι πήγαμε σε δημοτικό συμβούλιο, γιατί το αγνοήσατε κ. Μπουραΐμη, αν τελικά το πήρατε στα χέρια σας; Και αν δεν το πήρατε, θα ήθελε να μας πληροφορήσει ο κ. δημοτικός σας σύμβουλος που το πήρε από τα χέρια μας με την υπόσχεση να σας το παραδώσει, σε ποιο ακριβώς καλάθι αχρήστων το πέταξε; (Το όνομα του, είναι διαθέσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο).
Δεν άφησαν δημόσια υπηρεσία στο Ζεφύρι. Δεν άφησαν τράπεζα. Δεν άφησαν ιατρεία. Τώρα θα πάρουν και το αστυνομικό τμήμα. Μόνο έτσι θα μπορέσουν ανενόχλητοι οι παράνομοι να δρουν και να ενεργούν εις βάρος μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς ακόμα, αποφάσισα λοιπόν, να παλέψω δυναμικά και όχι από τον καναπέ του σπιτιού μου.
Γιατί ο ΤΟΠΟΣ που ζούμε είναι η ΖΩΗ μας.
ΣΙΓΑΛΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος δημοτικής κοινότητας Ζεφυρίου
με την «ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ»
υποψ. Δημάρχου κ. ΣΑΒΒΑ ΣΑΒΒΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου