ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

'' Μια προσωπική μου περιπέτεια που δεν εύχομαι σε κανέναν να την ζήσει''...

Γυρίζοντας στο σπίτι μου, ο απέναντι αθίγγανος γείτονας Α.Μ είχε παρκάρει το αυτοκίνητο του μπροστά από το ιδιωτικό μου Parking. Του ζήτησα να το πάρει και να το κάνει δύο μέτρα πίσω για να μπω στο Parking.
Πέρασαν πέντε λεπτά. Τίποτα, καμία αντίδραση.
Φώναξα, αλλά και πάλι τίποτα.
Κάποια στιγμή, μετά από λίγο, βγήκε έξω βρίζοντας ο Π.ΕΥΓ. ιδιοκτήτης του ΕΙΧ υπ αριθ. ΥΧ... 71... μάρκας MITSUBISHI.
Του είπα: ‘’Δεν είναι ανάγκη να βρίζεις χρονιάρα μέρα δύο μέτρα πίσω να κάνεις σου ζήτησα, έχει χώρο.’’ Τότε κινήθηκε εναντίον μου. Βγήκα από το αυτοκίνητο μου και έτρεξα να μπώ στο σπίτι μου. Τη στιγμή που ξεκλείδωνα την πόρτα μου, έπεσαν επάνω μου από πίσω και με χτυπούσαν με γροθιές ο Π.ΕΥΓ. ο Μ.Π ο Χ.Μ και ο Π.Μ.

Με πέταξαν κάτω, μου πήραν τα κλειδιά και ο Χ.Μ ερχόμενος από πίσω, ύπουλα, με χτύπησε δυνατά στο κεφάλι. Επίσης μου αφαίρεσαν τη χρυσή αλυσίδα και το σταυρό που φορούσα.
Άλλα 5-6 ατόμα που βγήκαν από άλλο σπίτι ανέλαβαν τον υιό μου που είχε τρέξει να με βοηθήσει.
Μας χτυπούσαν συνεχώς για 10 λεπτά και ενώ προσπαθούσαμε να ανοίξουμε την πόρτα να μπούμε μέσα να σωθούμε.
Η γυναίκα μου φώναζε: ‘’Bοήθεια’’.
Η νύφη μου και τα εγγόνια μου φώναζαν ‘’βοήθεια, τους σκοτώνουν’’ και έκλαιγαν.
Η γυναίκα μου τότε έκανε ‘’το λάθος’’ να ανοίξει το γκαράζ να μπούμε μέσα. 
Αυτό ήταν η αφορμή να εμπλέξουν κι εκείνη στον καυγά.

Τρείς ‘’παλικαράδες’’ (ένας μεγάλος σε ηλικία και δύο παιδιά, ο Π.Μ και ο Π.Μ) τη χτύπησαν με ένα ξύλο στο στήθος και με μπουνιές στα πλευρά.
Αφού πέρασαν περίπου 10 λεπτά (με ξύλο) καταφέραμε να μπούμε μέσα. (Δεν θυμάμαι εάν μπήκα από την πόρτα ή το γκαράζ), πήρα τηλέφωνο το 100 και τους είπα ‘’βοήθεια’’ τους έδωσα τη διεύθυνση ενώ αυτοί επέμεναν: ‘’Δώστε μας καθαρά το όνομα σας’’. Έκλεισα το τηλέφωνο κι έτρεξα έξω.
Μαινόμενα, 15 άτομα περίπου, χτυπούσαν τα κάγκελα και τα αυτοκίνητα της οικογένειας ενώ 2-3 επιχείρησαν να μπούν μέσα. Πήρα τηλέφωνο στο τοπικό τμήμα και ήρθαν μετά από 15 λεπτά. (Άν και το τμήμα απέχει 200 μέτρα από την διασταύρωση που μένουμε).
Ήρθαν, αλλά ήρθαν όμως σαν απλοί παρατηρητές.
Το περιπολικό σταμάτησε, στη διασταύρωση 50μ. μακριά από το συμβάν και όταν φώναξα στους 4 αστυνομικούς: ‘’Ελάτε να τους πιάσετε, εδώ είναι ακόμα’’αυτοί παρέμειναν ακίνητοι κι απαθείς.

Έτρεξα κοντά τους και ζήτησα απελπισμένος βοήθεια, ενώ οι κύριοι επιδρομείς συνέχιζαν να βρίζουν και να χτυπούν το αυτοκίνητο μου.
Τότε παρά την τραγική κατάσταση μου τους είπα (αλήθεια που βρήκα το θάρρος)”:‘’Ελάτε παιδιά, μη φοβάστε.’’
Κόκκαλο το περιπολικό, ακίνητο.
‘’Ελάτε τους ξανά λέω, δεν υπάρχει τώρα κίνδυνος, απομακρύνθηκαν. Ότι ξύλο φάγαμε το φάγαμε .’’

Μετά από πολλά παρακάλια διέσχισαν σιγά σιγά, τα 50 μέτρα που μας χώριζαν και ήρθαν κοντά. Οι δράστες όμως είχαν κρυφτεί. Κατέβηκαν 2 αστυνομικοί, διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος εμπλοκής με τους αθίγγανους και βγήκαν από το περιπολικό και οι άλλοι δύο.
Μας ρώτησαν τι συμβαίνει τους είπαμε πως μας χτύπησαν, και τότε μας έδωσαν τη μεγάλη συμβουλή: ‘’Κάντε τους μήνυση’’. Και με αυτή τους την παρότρυνση μας άφησαν πίσω μόνους μας.
Μόλις έφυγαν, όμως, ξανά βρισιές και ξανά απειλές από τους αθίγγανους για να μην κάνουμε μήνυση, ''αλλοιώς θα μας σκοτώσουν και θα μας κάψουν το σπίτι.'' 
Τους λέω: ‘’Θα φωνάξω το 100’’ και όλοι μας επιδείκνυαν ένα ορισμένο σημείο του σώματος τους.
Μετά από ώρα βαρέθηκαν και έφυγαν.

Τότε βγήκαμε έξω και πήγε, ο υιός μου και η γυναίκα μου στο νοσοκομείο. Εγώ παρά τα χτυπήματα έμεινα στο σπίτι μήπως επιτεθούν και πάλι, λόγω ελλείψεως αστυνομίας, οι παλικαράδες.
Στο νοσοκομείο πήγα την άλλη μέρα το πρωί με μώλωπες, χτυπημένο κεφάλι, χέρι και πολλές εκδορές.
Μετά το νοσοσκομείο, πήγα στο τμήμα και έκανα μήνυση. Ρώτησα για το αυτόφωρο (ίσχυε μέχρι τη Δευτέρα το βράδυ ενώ η μήνυση έγινε Κυριακή στις 13:00 το μεσημέρι.)
Όταν πήγα σπίτι μου, ο δράστης του ξυλοδαρμού και κλέφτης της αλυσίδας ήταν εκεί, στην γειτονιά. Πήρα τηλέφωνο στο τμήμα και το ανέφερα. Μου απάντησαν: ‘’Καλώς, θα στείλουμε περιπολικό.’’
Μετά από μια ώρα, ήρθε ένα φορτηγό, ο δράστης φόρτωσε κάτι ρούχα και έφυγαν.
Μετά από μιάμιση ώρα, είδα ένα jeep της αστυνομίας να ρωτάει κάτι σε ένα άλλο σπίτι. 
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ).
ΤΥΧΑΙΟ; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ…

ΖΗΤΩ:
ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΥΓΕΙΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ,
ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ,
ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ,
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΖΗΤΩ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ.
ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΘΡΕΨΟΥΝ.

Δυστυχώς δεν έχω την οικονομική άνεση να φύγω απο το σπίτι που έχτισα με κόπους μιας ζωής για να ζήσω ανθρώπινα, αλλά από την άλλη δεν δέχομαι και να με αναγκάζουν να φύγω από το σπίτι μου.
2 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ. 7 ΑΤΟΜΑ.

Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που έχω υποστεί τέτοιες καταστάσεις έξω από το σπίτι μου κι επειδή η ασφάλεια των ανθρώπων μου είναι πιο σημαντική από την δική μου υγεία η ταλαιπωρία και χωρίς να έχω άλλο τρόπο αντίδρασης για να δείξω το πρόβλημά μου, πολύ σύντομα θα σας ανακοινώσω, ημερομηνία και τόπο (μάλλον στην πλατεία του δήμου) που θα κατέβω σε απεργία πείνας έως ότου δοθεί μόνιμη λύση και δικαίωση σε έναν αγώνα, για ήρεμη και ασφαλή συνύπαρξη τηρώντας όμως ΟΛΟΙ τους νόμους.
Έως ότου δωθεί λύση στα προβλήματα αναρχίας που μαστίζουν,δυστυχώς, ολόκληρη την περιοχή κι όχι ΜΟΝΟ εμένα προσωπικά.
Πρέπει με κάποιον τρόπο να αναγκάσουμε την αστυνομία να εφαρμόσει τους νόμους παντού, σε όλη την περιοχή. Σε λίγες ημέρες οι καταγγελίες που έχω κάνει από το 2005 και μέχρι σήμερα θα ανέβουν στο διαδίκτυο. Με ονόματα.
Ζητώ βοήθεια από το κόσμο. (ΟΧΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ!!!)
Σε λίγο, ακόμα κι αν δεν έχετε τώρα πρόβλημα, σύντομα το πρόβλημα θα έρθει και στο σπίτι σας.

Κι εάν με αυτά που γράφω, κάποιος με πει ρατσιστή θα του απαντήσω πως:
1/ Εάν ζητώντας ισονομία,
2/ Εάν ζητώντας μια γειτονιά ελεύθερη, καθαρή, χωρίς ναρκωτικά – όπλα – φασαρίες κλειστούς δρόμους, μεγάφωνα όλο το 24ωρο,
3/ Εάν ζητώντας τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου να μην φοβούνται να βγουν στο δρόμο, με χαρακτηρίζετε ρατσιστή, ε τότε ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.

Σας ευχαριστώ που ασχοληθήκατε μαζί μου κι εύχομαι ΚΑΝΕΙΣ και ΠΟΤΕ να μην βρεθεί στην θέση μου.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Β.Κ

ΥΓ. Ξέχασα να πω, πως κατά την διάρκεια του ξυλοδαρμού, η εγγονή μου, σε κατάσταση υστερίας από τον φόβο της με τις σκηνές που διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια της φώναζε συνεχώς:
‘’Μην βαράτε τον μπαμπά μου, μην βαράτε τον παππού μου’’.
Την αγωνία και τον φόβο αυτού του παιδιού την κάνω δώρο στην Αστυνομία.
Εάν κάποιος ψυχολόγος θέλει, άς έρθει να βοηθήσει τα εγγόνια μου.
Τα ψυχολογικά τραύματα αυτού του παιδιού χάρισμα στους κρατικούς λειτουργούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Συνολικές προβολές σελίδας