''Περί συνειδήσεως''...

"Τάδε εγράψατο και αντωμόσατο Μέλητος Μελήτου Πιτθεύς Σωκράτει Σωφρονίσκου Αλωπεκήθεν αδικεί Σωκράτης, ους μεν η πόλις νομίζει θεούς ου νομίζων, έτερα δε καινά δαιμόνια εισηγούμενος αδικεί δε και τους νέους διαφθείρων. Τίμημα θάνατος".

Μετάφραση : 

Ο Πιτθεύς Μέλητος του Μελήτου κατήγγειλε και ενόρκως διαβεβαίωσε κατά του Σωκράτους του Σωφρονίσκου εκ του δήμου Αλωπεκής τα ακόλουθα: 

Ο Σωκράτης είναι ένοχος αρνούμενος να αναγνωρίσει τους θεούς που αναγνωρίζει το κράτος, και ως εισηγούμενος νέας θεότητας είναι επιπλέον ένοχος, διότι διαφθείρει τους νέους.

Η προτεινόμενη ποινή είναι θάνατος.

(Διογ. Λαερτίου "Βίοι φιλοσόφων" Β-5.40)

Αυτή ήταν η κατηγορία με την οποία οι Αθηναίοι έστειλαν το Σωκράτη στο Δικαστήριο και καταδικάστηκε να πιεί το κώνειο. 

Ο Σωκράτης αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικότερα παραδείγματα ανθρώπου που διώχτηκε και πέθανε για την ελεύθερη σκέψη του.

Ο Σωκράτης είχε πάρει το αριστείο της ανδρείας για τη συμμετοχή του σε μάχες.

Είχε αρνηθεί να καταδώσει στους τριάκοντα τυράννους κάποιο πολίτη που ήθελαν να θανατώσουν. Ακόμη, σύμφωνα με το Διογένη το Λαέρτιο, ο Σωκράτης ήταν ο μόνος που εναντιώθηκε στην καταδίκη σε θάνατο των δέκα στρατηγών της ναυμαχίας των Αργινουσών - οι οποίοι διώκονταν επειδή λόγω κακοκαιρίας δεν είχαν περισυλλέξει και θάψει τους νεκρούς - και πήγε ενάντια στους εξαγριωμένους πολίτες έχοντας την προεδρία της Βουλής (του δικαστηρίου που έκρινε την υπόθεση).

Ο Σωκράτης, ενώ μπορούσε να δραπετεύσει από τη φυλακή, δεν το έκανε, ούτε είχε δεχτεί να έχει δούλους ή άλλες προσφορές από πλούσιους φίλους και μαθητές του. Παρόλα αυτά όμως διώχτηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, προς μεγάλη απογοήτευση του τότε νεαρού μαθητή του και αργότερα μεγάλου φιλοσόφου, Πλάτωνα.

Διώχτηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, επειδή εισήγαγε στους νέους "καινά δαιμόνια"!

Σήμερα ίσως μπορούμε να πούμε πως εισήγαγε στην σκέψη των νέων την συνείδηση…

Πολύ μελάνι χύνεται αυτές τις μέρες, χωρίς να καταλήγουμε κάπου...

Τοποθετούμαστε όλοι μας χωρίς να έχουμε σφαιρική αντίληψη του προβλήματος ή μάλλον… των προβλημάτων.

Γιατί;

Οι «Ξεσηκωμοί στις χώρες του μουσουλμανικού τόξου» κι η ανησυχία που μεγαλώνει στην χώρα μας για το τσουνάμι μεταναστών που θα έρθουν από αυτές τις χώρες.

Η «Πώληση ή αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας» με τα δύο μεγάλα κόμματα να ερίζουν «σε ξένο - όπως φαίνεται – αχυρώνα», γιατί «η κρατική περιουσία» είναι μη καταγεγραμμένη στο μεγάλο της σύνολο, οπότε άδικος ο οδυρμός.

Η είδηση πως βρισκόμαστε στην 3η χειρότερη θέση σε θέματα περιβάλλοντος (ουδέν σχόλιον γιαυτό γιατί το θεωρώ τουλάχιστον ντροπή…)

Αλλά κι όλες οι άλλες ειδήσεις (κακές οι περισσότερες) έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με την συνείδησή μας…

Οι πράξεις γίνονται για εντυπωσιασμό και μετά αφήνουν το θέμα στην τύχη του… Στην όποια τύχη του.

Οι «φιλάνθρωποι σύντροφοι» δεν θα είναι εκεί όταν οι Χρυσαυγίτες θα επιτίθενται σε μετανάστες στις γειτονιές.

Από την άλλη, οι υπερασπιστές κάθε παραβίασης του ασύλου στον Πανεπιστημιακό χώρο, δεν θα είναι εκεί όταν τα ελληνικά Πανεπιστήμια θα κατρακυλούν στον πίνακα της παγκόσμιας κατάταξης, όταν τα κτήρια θα καταστρέφονται, όταν τα κονδύλια δεν θα δίνονται για έρευνα, όταν θα απαξιώνονται τα πτυχία, όταν θα βράζει η οικογενειοκρατία, όταν κάθε έννοια αξιολόγησης θα έχει γίνει καπνός… (που ήδη συμβαίνει)… Αρκεί που θα λέμε ότι έχουμε άσυλο.

Άσυλο σε σκέψεις, σε πράξεις σε ιδέες ΝΑΙ!!!…Μόνο που αυτό έτσι όπως εξελλίσεται μετατρέπεται σε ακαταλόγιστο…Κι έχει κι αυτό κάποια σχέση με το άσυλο, όχι όμως όπως εννοούμε το Πανεπιστημιακό… Αλλά το άλλο…

«Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών τώρα»; 

Μα έτσι χτυπιούνται όχι μόνο οι παράνομοι μετανάστες αλλά και οι νόμιμοι. 

Έτσι, χωρίς κανένα προγραμματισμό, όλη η αγανάκτηση των Ελλήνων από όσα θα μας βρουν θα ξεσπάσει επί δικαίων και αδίκων. Έτσι δεν ποτίζεται ο βασιλικός… Ξεραίνεται και το χώμα στη γλάστρα.

Προσωπικά, θέλω νόμιμους ΟΛΟΥΣ τους μετανάστες, που αντέχει όμως να φιλοξενήσει, να δώσει νόμιμη και μόνιμη δουλειά και να θρέψει η χώρα μου… Ισότιμους και όρθιους…

Δεν τους θέλω επαίτες και άθλιους, άλλοθι στην φιλανθρωπία μου…

Και λυπάμαι για όλα αυτά που συμβαίνουν, την ώρα που ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων δεν μπορεί να ασχοληθεί γιατί παραπαίει ανάμεσα στην απελπισία και την εξαθλίωση από πολιτικές που - μεταξύ μας τώρα - δεν είναι Σοσιαλιστικές….

Δεν μπορεί να είναι Σοσιαλιστική αυτή η Κυβέρνηση…

Κι όποιος διαφωνεί ας μου πει τι σχέση έχει αυτή η «Σοσιαλιστική Κυβέρνηση» με την άλλη…

Του Ανδρέα Παπανδρέου…

Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια ούτε φιλελεύθερη είναι…

Αλλά δεν βαριέσαι…Ε; 

Το θέμα μας είναι πως εάν δεν υπάρξει συνείδηση σε ιδέες και πράξεις, όποιος κι αν κυβερνά αυτόν τον τόπο, τα ίδια θα κάνει χωρίς να δίνω «άφεση αμαρτιών» σε κανέναν.

Λέω πολλές φορές ότι, αλλοίμονο αν τα κόμματα προηγούνται της κοινωνίας…

Αλλοίμονο αν έχει χαθεί κάθε θετικός αυτοματισμός που συντηρεί και οχυρώνει την κοινωνική συνοχή. 

Αλλοίμονο εάν θεωρήσουμε σαν τελική μας σκέψη πως Πολιτική είναι ο τυχοδιωκτισμός που ζούμε κι όσοι ασχολούνται με την Πολιτική νομιμοποιούνται να «κλέβουν» γιατί απλά «το ξέρουν όλοι πλέον»…

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ…

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ…

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΕΑΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ…

Την Εθνική μας συνείδηση, ασχέτως εάν σήμερα ο οποιοσδήποτε μιλάει για πατρίδα ή έθνος χαρακτηρίζεται ως σωβινιστής και φασίστας και η εθνική συνείδηση θεωρείται ξεπερασμένη και συντηρητική την στιγμή που σε όλο τον κόσμο η έννοια του εθνικού κράτους γίνεται όλο και πιο ισχυρή.

Την φορολογική μας συνείδηση που τόσο έχουμε υποβαθμίσει, γιατί κανείς δεν μας έχει πείσει πως εάν είμαστε εμείς τυπικοί και συνεπείς κι όσοι διαχειρίζονται τα χρήματα μας είναι το ίδιο τυπικοί και συνεπείς, δεν θα είχαμε σήμερα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και το φαινόμενο της φοροδιαφυγής δεν θα ήταν βαθιά ριζωμένο στη νοοτροπία της κοινωνίας.

Την οικολογική μας συνείδηση που τόσο την έχουμε αλλοιθωρίσει μετά την βιομηχανική επανάσταση, παραβλέποντας πως αιώνες τώρα ο κόσμος και η φύση έχουν αυτάρκεια και αυτοσυντηρούνται. Η ανακύκλωση είναι η βασική αρχή του κόσμου. Ό,τι καταστρέφεται γίνεται η βάση για την δημιουργία του νέου, έλεγε ο Πλάτωνας…

Σε όποιο επίπεδο κι αν έχουμε αναπτύξει συνείδηση, η συνείδηση όταν χαίρει άκρας υγείας, περιφρουρεί όχι μόνο το λόγο μας, τις σκέψεις μας, μα πολύ περισσότερο επιστατεί, επικροτεί και επιβραβεύει τις πράξεις και τις ενέργειές μας.

Είναι η ξεκάθαρη γνώση της ζωής, τόσο στις εξωτερικές της εκδηλώσεις, όσο και στις εσωτερικές. Είναι η ελεγμένη από όλες τις απόψεις αντίληψή μας για τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στον άνθρωπο και στη φύση, στον άνθρωπο και στους άλλους συνανθρώπους του, για την συμπεριφορά μας στο κοινωνικό περιβάλλον, για τα πιστεύω μας… 

Χωρίς αυτήν είμαστε ζώα που λειτουργούν με το ένστικτο…Αν και τώρα που το σκέφτομαι ούτε ζώα μπορούμε να είμαστε γιατί ακόμα κι αυτά δεν καταστρέφουν ασύστολα τα πάντα γύρω τους. Ακόμα και τα αρπακτικά χτυπάνε μόνο όταν πεινάσουν και δεν το κάνουν για άλλους σκοπούς. Ενώ εμείς…

Έχετε δει ειδήσεις τελευταία; 

Τότε ξέρετε…

Πριν λίγες μέρες έκανα μια κουβέντα με έναν πολύ καλό μου φίλο για όλα όσα συμβαίνουν στον Δήμο μας.

Για όλες τις αποφάσεις που παίρνονται στο πόδι, χωρίς επαρκή στοιχεία και προγραμματισμό.

Για τα ανταποδοτικά χρήματα που πήραμε, ως αποζημίωση για την καταστροφή του περιβάλλοντος της περιοχής από την χωματερή, που δεν πήγαν σε ευκαιρίες ανάπτυξης.

Για όσα ανοιχτά μέτωπα έχουν δημιουργηθεί σε ένα μικρό δήμο, που διαχειρίστηκε όμως μεγάλα ποσά στο παρελθόν και τι θα γίνει εάν αυτά τα χρήματα, πάψουν να έρχονται για όποιον λόγο κι αν γίνει αυτό κάποια στιγμή, αφήνοντας μας γυμνούς από ευκαιρίες, με τεράστια προβλήματα να διαχειριστούμε.

Πόση ανάγκη έχει να απαγκιστρωθούν από την χωματερή, οι πληρωμές των εργαζομένων και τα έργα ανάπλασης αλλά και γενικότερα η προοπτική ανάπτυξης.

Πόση ανάγκη έχει γενικότερα ο τόπος μας από ιδέες και πράξεις συνείδησης.

Πόσο ανάγκη έχει την ελεύθερη, από κάθε είδους αγκυλώσεις, σκέψεις και πράξεις.

Εκείνη την στιγμή με κοίταξε με συμπάθεια και με είπε… «ρομαντικό»…

Αντιλαμβάνομαι πως η λέξη «ρομαντικός» είναι το αντίπαλον δέος της άλλης λέξης που χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε κάποιον και που θα χρησιμοποιούσε και ο ίδιος για να με αποκαλέσει, εάν δεν με συμπαθούσε...

Ο όρος «ρομαντικός» είναι ένας όρος που αποδέχομαι όμως ευχαρίστως και με τιμά. Γιατί σαν εμένα είναι πάρα πολλοί ευτυχώς…

Μεταξύ αυτών και ο συνομιλητής μου!!!

Εκείνη όμως την στιγμή φαίνεται, ένοιωσε την ανάγκη να με προστατέψει ή να «κρύψει» όσα κι αυτός ίδια νοιώθει για να μην τον λένε οι άλλοι «ραμαντικό».

Και αυτό το επιβεβαιώνει όλη του η ζωή που έχει έναν ρομαντισμό και μια αγάπη για τους ανθρώπους που ζούν εδώ.

Και η συμπεριφορά του και η ζωή που διάγει αυτός και η οικογένειά του είναι άκρως αλτρουϊστική και ρομαντική.

Αγαπητέ φίλε, ξέρεις καλά πως η έννοια της πολιτικής είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη και ταλαιπωρημένη. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί χρησιμοποιούν συχνά τον όρο χωρίς να εννοούν τίποτα, γιατί δεν θέλουν να εννοήσουν κάτι το συγκεκριμένο, η να συγκαλύψουν πολλές αδυναμίες τους, ενώ για την ύπαρξη Πολιτικής απαιτείται «συμφωνία για την ανάγκη κοινωνικής συνύπαρξης μίας ομάδας, η οποία είναι αδιανόητη χωρίς κανόνες γενικής εφαρμογής και ισχύος».

Όπου υπάρχει σύνολο ανθρώπων που ασχολούνται με την Πολιτική «δεν θα πρέπει να έχουν καμιά σχέση εξάρτησης μεταξύ τους». Έτσι οι αποφάσεις που θα παίρνονται θα έχουν στόχο το κοινό καλό.

Από εκεί και πέρα; 

Πολλοί θα βρεθούν να μας χαρακτηρίσουν, να μας διαβάλλουν ή να μας λοιδορήσουν. 

Το σημαντικό είναι να λειτουργούμε με συνείδηση.

Να δουλεύουμε, να σχεδιάζουμε και να ονειρευόμαστε όπως το κάνουμε έως τώρα. Αποκλειστικά και μόνο με βάση την συνείδησή μας.

Υ.Γ. Τελικά, κάνοντας την κουβέντα μας εκείνη την ημέρα περάσαμε καλά...

Χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, με όλα μας τα προβλήματα μπροστά μας να περιμένουν λύση από εμάς, αλλά ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΗ…

Θοδωρής Τσέλας