Μου αρέσουν οι εκλογές...
Δεν είναι μόνο όλο αυτό το νταβαντούρι που γίνεται. Είναι πως για λίγο ανακαλύπτεις πως τα προβλήματα σου έχουν λυθεί. Δεν έχω παράπονο. Είμαι ικανοποιημένος γιατί μετά από χρόνια τον τελευταίο μήνα περνάω με ασφάλεια μια δυο διασταυρώσεις και η λακκούβα της γειτονιάς μου που με έκανε να πληρώνω κάθε τόσο για επισκευές έκλεισε. Νομίζω πως αυτή η χώρα θα έπρεπε να είναι σε μόνιμη προεκλογική περίοδο... Παράδεισος...
Παρατήρησα επίσης στις πρόσφατες συνεντεύξεις και ανακοινώσεις μια τάση να χρησιμοποιείται ο ενεστώτας που υποδεικνύει στον αμαθή και μάλλον εθελούσια τυφλό ψηφοφόρο το χειροπιαστό του πράγματος. "Αλλάζει ... Δημιουργείται... Αναπλάσεται.."
Τέλος χρόνου... Η σώστη χρήση χρόνου πριν τον επιβεβλημένο έτσι και αλλιώς απολογισμό των εκλογών είναι ο Παρακείμενος...
«Εχει αλλαξει , έχει αναπλάστεί, έχει ηδη δημιουργηθεί...."
Eυτυχώς...υπάρχει πάντα και εκείνο το «έχει δρομολογηθεί»...
Δεν θα ρωτήσω τι έγινε πραγματικά. Γιατί θα βγούν λίστες και ποιός μας σώζει. Άλλωστε για να πω την αλήθεια το να κάνεις έργα δεν είναι δύσκολο και αυτό εμπεριέχει από όσο ξέρετε πολλές παραμέτρους. Το δύσκολο είναι να τα αξιοποιείς, να τα χρησιμοποιείς, να τα συντηρείς να τα διαχειρίζεσαι και να τα επανδρώνεις σωστά. Απλά θυμηθείτε το διάσημο γηροκομείο των Ανω Λιοσίων που στις μέρες μας είναι ένα απόλυτο ερείπιο αλλά και το ολυμπιακό στάδιο της περιοχής μας, ετοιμοπαράδοτο με «όλα του τα κομφόρ» που απλά περιμένει να γίνει ...κάτι... τι;! Θυμάμαι και τον «Ξενιο» τον αρχαιότερο ραδιοφωνικό σταθμό της Αττικής (οκ μετα τον ΑΘΗΝΑ 984) και με πιανει μια κατάθλιψη...
Δεν θα επιθυμούσα να επιστρατεύσω την κοινή λογική. Παραμένει σπάνια στις μέρες μας και είναι και δύσκολη η συγκυρία. Εκλογές βλέπετε... Θα επικαλεστώ όμως κάτι πιο εύκολο. Το κοινό συναίσθημα. Αλήθεια λοιπόν πως νοιώθει σήμερα ο δημότης του δήμου Φυλής για την περιοχή που ζει;
Ισως όπως ο μεσήλικας κύριος που διαβάζοντας μια τοπική εφημερίδα στον προαστικό σιδηρόδρομο μονολογούσε γελώντας «Πλάκα μας κάνει...». Κρατούσα το ίδιο εντυπο και αυθόρμητα σκέφτηκα πως οι εφημερίδες που δηλώνουν κομματικά ενταγμένες από την ακρα αριστερά ως την άκρα δεξιά μου φαίνονται πιο τίμιες. «Αυτοί είμαστε» δηλώνουν και ξεμπερδεύουν με τον πιο ευθύ τρόπο. Το να σηκώνεις την σημαία της ανεξάρτητης και έγκυρης πληροφόρησης ενώ ακόμα και ο πιο αδιάφορος αναγνώστης καταλαβαίνει πως λειτουργείς, να... φαίνεται κάπως. Όμως είναι συνηθισμένο, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Για την ακρίβεια είναι τόσο πολύ συνηθισμένο που τελικά ίσως να περνάει και απαρατήρητο πια...
Οσο απαρατήρητη μπορεί να περνά και μια απλή κλασική έννοια. Οτι όσο ο καθένας νοιάζεται για το προσωπικό του όφελος, όποιο και να είναι αυτό, όσο η αδιαφορία για τα προβλήματα του διπλανού είναι ο κανονας, η χώρα αυτή δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Κανείς δεν κερδίζει τίποτα τελικά αν μια κοινωνία καταρρέει. Γιατί ένας από τους επιβάτες του πλοιου που βυθίζεται είσαι και εσύ. Και σε ένα πλοίο που βυθίζεται τι σημασία έχει αν είσαι στο κατάρτι ή στο αμπάρι. Και ναι ο καπετάνιος και το πλήρωμα έχουν τον πρώτο λόγο και την ευθύνη όμως και ο απλός επιβάτης πρέπει να ξέρει να κολυμπάει... ή στην συγκεκριμένη περίπτωση να παίρνει θέση. Ας διαλέξει καλύτερο πλήρωμα..
Θα μου πεις είναι και αυτή η εμπειρία. Ναι στην ιατρική ισχύει πολλές φορές, με εξαίρεση αυτή που ο χειρουργός είναι τόσο έμπειρος που αρκείται σε υποδείξεις στους νεότερους ή το χέρι του τρέμει. Γέρασε και δεν μπορεί...
Μου φαίνεται απ’ την άλλη ότι ισχύει αυτό το κλασσικό του στρατού…«Ο νέος είναι ωραίος, ο παλιός είναι αλλιώς.»
Δεν είναι δύσκολο σε όσους έχουν κάνει στρατό να ανακαλέσουν το «διάσημο» ρητό και τη σημασία του. Ο παλιός ξέρει όλα τα κόλπα. Κόλπα που συνήθως έχουν να κάνουν με το να απολαύσει περισσότερο φαί και άδειες από αυτό που του αναλογεί ενώ συγχρόνως να προσφέρει λιγότερα από τις πραγματικές του υποχρεώσεις και αγγαρείες. Δυστυχώς το ρητό αυτό από όσο φαίνεται ισχύει και μετά το "καλός πολίτης»…
Η εμπειρία του να μπορείς να φας το κέικ «την ώρα που κρυώνει στο παράθυρο» ή να το καις από αδιαφορία δεν είναι και ιδιαίτερα χρήσιμη στην κοινωνία. Και αν στο στρατό μοιάζει απλή πονηράδα στην πολιτική ζωή του τόπου είναι πονηρία και έγκλημα...
Μου αρέσουν οι εκλογές…
Γεμάτες τετελεσμένα θετικά γεγονότα και έργα. Γεμάτες οράματα…
Περίεργο αφού έγιναν όλα καλώς γιατί έχουμε ακόμα οράματα…
Ας χαλαρώσουμε λοιπόν στον καναπέ μας και ας αφήσουμε τους άλλους να αποφασίσουν. Να αποφασίσουν προς τα πού πηγαίνουμε και πως φτάσαμε ως εδώ.
Που φτάσαμε;!
Να αναρωτιόμαστε αφού είμαστε όλοι τόσο ικανοί και συνεπείς και όλα έγιναν καλώς γιατί είναι τόσο χάλια η κατάσταση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου