ΣΑΒΒΑΣ ΣΑΒΒΑΣ: Να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στους ROMA, ο Δήμος Φυλής και η Πολιτεία

Κάθετα αντίθετους μας βρίσκει η φράση του Δημάρχου Δημήτρη Μπουραΐμη ότι αν εγγραφούν όλα τα παιδιά των ROMA, τότε τα σχολεία πρέπει να λειτουργούν σε διπλοβάρδια. Πρώτον γιατί όπως χαρακτηριστικά τόνισαν οι φορείς κι οι άνθρωποι που ασχολούνται με την Παιδεία, η διπλοβάρδια θα έφερνε την Παιδεία είκοσι χρόνια πίσω. Δεύτερον γιατί η λεπτομερής απογραφή των παιδιών των ROMA έπρεπε, ήδη, να έχει ολοκληρωθεί από το Δήμο. Είμαστε από εκείνους που επιμένουν  ότι οι ROMA οφείλουν να σέβονται τους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης κι ότι, όταν δεν το πράττουν, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις νόμιμες κυρώσεις. Όμως θεωρούμε αυτονόητο ότι η εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και για τους ROMA, αποτελεί το  σημαντικότερο παράγοντα για τη διασφάλιση της  κοινωνικής συμβίωσης. Είναι θεμελιώδης υποχρέωση της Πολιτείας να εξασφαλίσει σχολική στέγη και για τα παιδιά της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας. Πως όμως θα πιεσθεί να  το πράξει, όταν ο Δήμος Φυλής, οι κάτοικοι του οποίου υφίστανται τις συνέπειες από την αντικοινωνική συμπεριφορά των τσιγγάνων, δε φροντίζει να μάθει τον αριθμό των παιδιών που πρέπει να πάνε στο σχολείο; Η Πολιτεία έχει κάθε λόγο να αποφύγει νέες δαπάνες, γιατί είναι πάγια τακτική της να φορτώνει στις πλάτες των κατοίκων της περιοχής μας το (τεράστιο) κοινωνικό και οικονομικό κόστος της ένταξης των τσιγγάνων. Όμως εμείς, που έχουμε το πρόβλημα, γιατί καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα;

ΣΑΒΒΑΣ ΣΑΒΒΑΣ: Να δοθεί τέλος στον ευτελισμό του Δημοτικού Συμβουλίου

Με αφορμή την επεισοδιακή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Τρίτης, 24 Ιουλίου, είμαστε υποχρεωμένοι να επιστήσουμε την προσοχή του Προέδρου στην πιστή τήρηση του νόμου και του Κανονισμού, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιου είδους καταστάσεις, που πλήττουν το κύρος του Δήμου και προσβάλλουν το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Από την πλευρά μας θα κάνουμε τα πάντα για τη σύννομη και λειτουργία όλων των συλλογικών οργάνων του Δήμου, παρόλο που την κύρια ευθύνη έχει η πλειοψηφία. Σε περίπτωση όμως που δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε τον ευτελισμό του Δημοτικού Συμβουλίου κι ότι προς την κατεύθυνση αυτή είμαστε αποφασισμένοι να ασκήσουμε όλα τα νόμιμα μέσα. Για να κερδίσουμε το σεβασμό των πολιτών πρέπει, πρώτοι εμείς, να σεβαστούμε τους θεσμούς.  

ΣΑΒΒΑΣ ΣΑΒΒΑΣ: Με πυγμή θα διασφαλίσει τα έσοδά του και θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, ο Δήμος Φυλής

Για πολλοστή φορά, από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της η νέα Διοίκηση του Δήμου Φυλής, γινόμαστε μάρτυρες κινητοποιήσεων, από την πλευρά των εργαζομένων, με αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων και την ομαλοποίηση της μισθοδοσίας. Αυτονόητο είναι  ότι της ευθύνη της καθυστέρησης έχει ο Δήμαρχος, ο οποίος, εκ των πραγμάτων αλλά και εκ του νόμου, είναι ο  εργοδότης. Αυτονόητο, επίσης,  είναι ότι η αναστάτωση στο εργασιακό στερεί από τους σκληρά δοκιμαζόμενους πολίτες του Δήμου Φυλής, τις υπηρεσίες του Δήμου κι αποτελεί τροχοπέδη για την περαιτέρω βελτίωσή τους. Καλούμε τη Διοίκηση να δείξει, μέσα σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, την απαιτούμενη πυγμή για τη διασφάλιση των εσόδων του Δήμου.  Δηλώνουμε ότι θα είμαστε στο πλευρό της σε κάθε προσπάθεια δυναμικής προάσπισης των συμφερόντων του Δήμου Φυλής, ώστε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους εργαζόμενους. Χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε ο  Δήμος, ούτε η ντόπια αγορά.

Η Ιστορία ρίχνει βαριά τη σκιά της στους αποτυχημένους της εξουσίας

13

Η κρίση αναδεύει τον βυθό και φέρνει στην επιφάνεια πράξεις και μυστικά, που υπό κανονικές συνθήκες θα φανερώνονταν πολλά χρόνια αργότερα. Oι αποκαλύψεις του Παναγιώτη Ρουμελιώτη για το παρασκήνιο των πολιτικών αποφάσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου, που οδήγησαν την Ελλάδα στο Μνημόνιο Ι και ακολούθως στη χρεοκοπία και το Μνημόνιο ΙΙ, αφορούν ένα τέτοιο ιστορικό μυστικό. Τα όσα καταμαρτυρεί εις βάρος του πρώην πρωθυπουργού ο τέως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, κυκλοφορούσαν ήδη ως ημιβεβαιωμένες πληροφορίες και εγράφοντο σε αναλύσεις και χρονικά της κρίσης. Η προσωπική μαρτυρία όμως του Ελληνα λειτουργού και τεχνοκράτη, που μετείχε στο ΔΝΤ την ώρα των ιστορικών αποφάσεων, δίνει άλλο βάρος και άλλη τροπή στη διερεύνηση της περιόδου 2009-2010. Τώρα μπορούμε βάσιμα να εκτιμήσουμε ότι οι Γ.Α. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου χειρίστηκαν την κρίση εξ ολοκλήρου λανθασμένα, ότι δεν διαπραγματεύτηκαν επαρκώς, ότι εντέλει σφράγισαν την μοίρα του ελληνικού λαού δρώντας σαν διανοητικά αιχμάλωτοι, όμηροι φόβων και ιδεοληψιών. Τουλάχιστον. Ασφαλώς θα αναρωτηθούμε γιατί ο κ. Ρουμελιώτης επιλέγει να μιλήσει τώρα, όταν όλα έχουν κριθεί, όταν η Ελλάδα έχει χάσει πια τις όποιες δυνατότητες είχε να διαπραγματευτεί καλύτερα την τύχη της. Θα αναρωτηθούμε περαιτέρω: Γιατί μιλάει; Γιατί δεν σιωπά και δεν απολαμβάνει τις πλουσιοπάροχες αμοιβές του από το ΔΝΤ και τώρα από την Τράπεζα Πειραιώς; Αντιστοίχως, γιατί δεν σιωπά αιδημόνως ο κ. Παπανδρέου, αλλά απεναντίας γυρνάει σε συνέδρια και αναπτύσσει τη δική του εκδοχή για τον χειρισμό της κρίσης και την ατιμωτική αποπομπή του, αναζητώντας απεγνωσμένα δικαίωση εκ των υστέρων; Φαίνεται ότι ακόμη και για πρόσωπα ψημένα στην εξουσία και στις μεγάλες αποφάσεις, η ιστορική ευθύνη για την εν εξελίξει εθνική καταστροφή είναι πολύ βαριά, δεν αντέχεται. Γι΄ αυτό μιλούν. Μιλώντας την καταστροφή, την ελαφραίνουν μέσα τους· προσδοκούν, αν όχι δικαίωση, τουλάχιστον ανακούφιση. Πολύ περισσότερο, που δεν υπάρχει Μετά: η καταστροφή έχει συντελεστεί και είναι αμετάκλητη, δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να επιδιορθώσουν ή να ανασκευάσουν. Ας μην λησμονούμε ότι ο Π. Ρουμελιώτης ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και δεν δικάστηκε διότι είχε ήδη εκλεγεί ευρωβουλευτής. Φέρει άρα ένα πολιτικό βάρος, και μια ηθική σκιά, από το μακρινό παρελθόν. Δεν θα ήθελε να φέρει και το στίγμα της ολιγωρίας σε μια ιστορική στιγμή που παίχτηκε το μέλλον γενεών Ελλήνων. Πολύ επαχθέστερο είναι το ιστορικό και προσωπικό βάρος για τον πρώην πρωθυπουργό, παρότι με τον Π. Ρουμελιώτη μοιράζονται την εμπειρία ανάμιξης στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Το όνομά του και η αποτυχία του βάζουν τέλος στην πολιτική δυναστεία τρών γενεών Παπανδρέου. Η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη: Tι άφησε πίσω του, για ποιο μεγάλο έργο ή πράξη θα τον θυμούνται; Θα τον θυμούνται σαν τον πρωθυπουργό με τις χαριτωμένες ιδέες που οδήγησε τη χώρα του σε επαχθή χρεοκοπία και απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Ο Γ.Α. Παπανδρέου βρέθηκε αντιμέτωπος με την Ιστορία, και ηττήθηκε. Στο εξής, η Ελλάδα θα του πέφτει βαριά. [Του Νίκου Ξυδάκη από vlemma.wordpress.com]