«Ο δήμος μας να κρατήσει την αξιοπρέπειά του»

Άρθρο του Νικολάου Καμπόλη

Πέμπτος χρόνος ύφεσης, δεύτερος χρόνος οριζοντίων, καθέτων ή… όπως αλλιώς το έχουν περιγράψει οι σωτήρες της χώρας, περικοπών. Οι σωτήρες της χώρας διαλαλούν πως θα τη σώσουν, μόνο που μέχρι τότε θα υπάρχουν ελάχιστοι Έλληνες να κατοικούν σε αυτήν! Ελάχιστοι Έλληνες που θα μπορέσουν να δουν την περίφημη ανάπτυξη. Την ανάπτυξη των 300 και 400 ευρώ το μηνά!

Μισθοί εξαθλίωσης, καταστάσεις που διαλύουν την μεσαία τάξη και όμως η κατάσταση οδεύει προς το χειρότερο. Μέσα σε όλα αυτά έρχονται και οι απολύσεις - κινητικότητα στο δημόσιο! Κατάργηση θεσμών και θέσεων εργασίας όπως η δημοτική αστυνομία και οι σχολικοί φύλακες σε μια νύχτα. Και παράλληλα προκύπτει και το ερώτημα σχολικοί φύλακες ή νοσοκόμοι, εντός των λοιπών έξωθεν (γερμανικών) εντολών!

«Ωρολογιακή βόμβα» ο Δήμος Φυλής – Αδιαφορία από τη διοίκηση

Στις δύο προηγούμενες ανακοινώσεις μας (Τρίτη 9/7 και Σάββατο 13/7) θίξαμε, ως οφείλαμε, το φλέγον ζήτημα της νέας -κατάπτυστης κατά τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού- κυβερνητικής απόφασης που… χοντροκομμένα και διόλου εντέχνως πλασαρίστηκε ως «μεταρρυθμιστικό έργο» και ουσιαστικά προωθεί μέσω της περίφημης κινητικότητας την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Κάναμε λόγο για αντιδημοκρατικές πρακτικές και κατάλυση των ιδεών της ισονομίας, συμπέρασμα που εξάγεται από την επικείμενη διάλυση της αυτοδιοίκησης, που ας μην ξεχνάμε, θα έπρεπε να αποτελεί τον πλέον «διαδραστικό και ανθρωποκεντρικό θεσμό της διοικητικής δομής της χώρας» όπως διατυμπάνιζαν μέχρι πρόσφατα στελέχη της ίδιας κυβέρνησης που πλέον καταλύει απροκάλυπτα τα πάντα. Όμως η κριτική μας δεν πρέπει να περιορίζεται στις κοινοβουλευτικές αποφάσεις.

Ερωτήματα δίχως απαντήσεις

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ

Oρμώμενος της ανακοίνωσης του υπουργείου εσωτερικών, πως ο Δήμος Φυλής έχει το υψηλότερο χρέος (52.152.660 €), αναρωτιέμαι αν ποτέ μπορεί να ορθοποδήσει αυτός ο έρημος τόπος. Γιατί τέτοιο χάλι σε ένα δήμο με τόσα έσοδα; Προβλήματα σωρευμένα, από όλες τις διοικήσεις των τελευταίων τριάντα ετών. Προχειρότητα, ανευθυνότητα, ωχαδερφισμός, αναβλητικότητα, άγνοια, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που οδήγησαν την κατάσταση σε αυτό το σημείο. Υπάρχει όμως αύριο; Υπάρχει λύση; Και αν ναι από ποιούς μπορεί να δοθεί;

Ο μεγάλος Αϊνστάιν είχε πει κάποτε πως οποιοδήποτε πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί από το επίπεδο σκέψης που το έχει δημιουργήσει. Αλήθεια είναι. Πώς μπορεί να λύσει το πρόβλημα των απορριμμάτων κάποιος που έχει υπογράψει για την παραμονή τους; Πώς μπορεί να λύσει το πρόβλημα της παραβατικότητας μειονοτήτων κάποιος που εκλιπαρεί για τις ψήφους τους; Πώς μπορεί να διοικήσει τους υπαλλήλους του κάποιος που είναι αιχμάλωτος των προσλήψεών τους;