"Σκάει" η βουλγαροποίηση των μισθών μας...

<> 23

Μια δύσκολη διαπραγμάτευση αναμένεται στο υπουργείο Εργασίας, με τους εκπροσώπους της Τρόικας να φέρονται αποφασισμένοι να απασφαλίσουν ακόμη και τη... βόμβα της περαιτέρω μείωσης των κατώτατων μισθών στα επίπεδα των 450 ευρώ μικτά... Η πληροφορία που κυκλοφορεί από τις αρχές της εβδομάδας στα γραφεία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης δεν επιβεβαιώνεται από επίσημα χείλη. Υπάρχουν μόνο «γενικόλογες» πληροφορίες που θέλουν, σε τεχνικό επίπεδο να έχει ήδη γίνει κρούση, ώστε να προετοιμαστεί η ελληνική πλευρά έναντι πιέσεων, ακόμη και για περαιτέρω μείωση των κατώτατων μισθών, που σήμερα, μετά τις περικοπές του προηγούμενου Μνημονίου, έχουν οδηγηθεί στα 580 ευρώ μεικτά. Το γεγονός δε, ότι η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας προετοιμάζει το οπλοστάσιό της προκειμένου να αντικρούσει τέτοιες πιέσεις, επιτείνει τις φήμες, ενώ προκαλεί εύλογη αγωνία σε χιλιάδες εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστική, η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου, εχθές, σε τηλεοπτικές του παρεμβάσεις, ότι η κυβέρνηση θα παρουσιάσει στην Τρόικα στοιχεία που δεν θα επιδέχονται καμία αμφισβήτηση, για την γνησιότητά τους και την ακρίβειά τους, τα οποία θα αποδεικνύουν το αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ύφεση και την ανεργία. «Με όπλο αυτά τα στοιχεία και παρουσιάζοντας τις εναλλακτικές μας προτάσεις, πιστεύουμε ότι θα πετύχουμε να εγκριθεί ένας άλλος δρόμος» δήλωσε χαρακτηριστικά. Αυτόν τον άλλο δρόμο, αναζητούν στο υπουργείο Εργασίας, που έχουν καταλήξει πως μέσα στο 2012 το μοναδιαίο κόστος εργασίας θα μειωθεί συνολικά 8,8%. Άλλο ένα 8% θα μειωθεί μέσα στο 2013, ενώ θα υπάρξει μια μικρή αύξηση της τάξης του 0,3% με 0,5% το 2014. Έτσι, θα επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% μέχρι τα 2014, όπως προβλέπει το Μνημόνιο 2. Εδώ είναι που έρχονται οι πληροφορίες για περαιτέρω μειώσεις κατώτατων μισθών, κοντά στα 450 ευρώ μεικτά, που αντιστοιχούν σε 390 ευρώ «καθαρά», καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που η Τρόικα δεν δέχεται εκτιμήσεις για επίτευξη μελλοντικών στόχων και ζητά άμεσα και απτά μέτρα. Ένα σημαντικό πρόβλημα που θα κληθεί η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας να αντιμετωπίσει, με επικεφαλής τον Γ. Βρούτση, είναι η δέσμευση του Μνημονίου 2 για νομοθετική ρύθμιση του θέματος καθορισμού των κατώτατων μισθών, μετά από διαπραγμάτευση και με τους κοινωνικούς εταίρους. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι θα έρχεται το κράτος να αποφασίζει για το ύψος των κατώτατων μισθών, όπως έκανε η κυβέρνηση Παπαδήμου με την πράξη υπουργικού συμβουλίου, παρακάμπτοντας τη διαδικασία συλλογικών διαπραγματεύσεων όπως προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας. Ίσως, εκτιμούν κάποιοι που γνωρίζουν τον τρόπο διαπραγμάτευσης των Τροϊκανών, η λύση βρεθεί μέσα από την εφαρμογή ειδικών οικονομικών ζωνών, για παράδειγμα σε περιοχές που πλήττονται από ανεργία ή που συνορεύουν με βαλκανικές χώρες στις οποίες ισχύουν πιο ανταγωνιστικοί όροι (σε φορολογικό, εργασιακό και μισθολογικό επίπεδο). Την ιδέα ήδη, πρότεινε στο χθεσινό συνέδριο του Economist, o αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Νότης Μηταράκης. Η ιδέα δεν είναι καινούργια, έχει τεθεί αρκετές φορές από την Τρόικα κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου και μένει να ξεκαθαριστεί, τι εννοεί η Τρόικα όταν κάνει λόγο για ανταγωνιστικούς όρους με τις βαλκανικές χώρες και τι εννοεί η κυβέρνηση, μέσω του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης, όταν ρίχνει στο τραπέζι μια αντίστοιχη πρόταση, με την επισήμανση ότι θα υπάρχει σεβασμός των εργασιακών δικαιωμάτων... [Πηγή:www.capital.gr]

Άναλυση της τυρρανίας από τον Αριστοτέλη - Διαβάστε το είναι επίκαιρο

<> 01-07-2012 22:42:23 61

"Σοβαρότατο θέμα για κάθε πολίτευμα γενικά είναι με τους νόμους και τα υπόλοιπα μέτρα να μην είναι δυνατόν να πλουτίσουν οι άρχοντες." Και τούτο πρέπει να τηρείται κυρίως στα ολιγαρχικά πολιτεύματα" γιατί ο κόσμος ο πολύς δεν αγανακτεί τόσο επειδή δεν παίρνει αξιώματα, αντίθετα ευχαριστιέται όταν είναι ελεύθερος να ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις, αγανακτεί όταν νομίζει ότι οι άρχοντες κλέβουν το δημόσιο χρήμα, γιατί τότε ο λαός λυπάται και για τα δυο, δηλαδή τόσο για το ότι δεν συμμετέχει στην εξουσία, όσο και για το ότι δεν συμμετέχει στα κέρδη." [1] "Μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι περισσότεροι τύραννοι προήλθαν από τους δημαγωγούς, αφού κέρδισαν την εμπιστοσύνη του λαού, κατηγορώντας τους προνομιούχους. Έτσι ορισμένες τυραννίδες επικράτησαν όταν οι πόλεις έγιναν πιο πολυάνθρωπες, ενώ άλλες νωρίτερα, επειδή οι βασιλείς παρέβησαν τους παραδοσιακούς νόμους και επιδίωξαν μεγαλύτερη απολυταρχία. Αλλες δημιουργήθηκαν από άτομα που πήραν αξιώματα με εκλογή (αφού τα χρόνια τα παλιά τα δημοκρατικά πολιτεύματα έκαναν μακρόχρονες τις θητείες των θρησκευτικών και πολιτικών αρχόντων). Άλλες πάλι γεννήθηκαν μέσα από τα ολιγαρχικά πολιτεύματα, αφού τα τελευταία αναδείκνυαν ένα μόνο ανώτατο άρχοντα. Με όλες τούτες τις συνθήκες εύκολα γινόταν κάποιος τύραννος, φτάνει να το ήθελε, αφού η βασιλεία και τα αξιώματα του έδιναν τη δυνατότητα." [2] "Ο τύραννος επιδιώκει τις απολαύσεις, ενώ ο βασιλιάς να κάνει καλό. Γι' αυτό χαρακτηριστικό πλεονέκτημα του τυράννου είναι τα χρήματα, ενώ του βασιλιά οι τιμές. Αλλά και τη φρουρά του βασιλιά την αποτελούν πολίτες, ενώ του τυράννου μισθοφόροι. Είναι φανερό ότι η τυραννίδα περιέχει όλα τα κακά της δημοκρατίας και της ολιγαρχίας. Από την ολιγαρχία έχει την επιδίωξη του πλούτου (γιατί έτσι μόνο εξασφαλίζει τη διατήρηση και την τρυφηλότητα) και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον λαό (γι' αυτό του παίρνει τα όπλα, φέρεται άσχημα στο πλήθος, βασανίζει τους πολίτες, εξαναγκάζοντάς τους να φεύγουν για άλλους τόπους). Τούτα είναι ελαττώματα τόσο της τυραννίδας όσο και της ολιγαρχίας. Κι από την ακραία όμως δημοκρατία η τυραννίδα έχει πάρει τη δίωξη των επιφανών και την κρυφή και φανερή εξόντωσή τους και την εξόριση τους, αφού τους θεωρεί αντιπάλους και εμπόδιο στην εξουσία. Γιατί σ' αυτούς οφείλονται συνήθως οι προσπάθειες ανατροπής, αφού υπάρχουν άλλοι που θέλουν να ανεβούν στην εξουσία κι άλλοι που δεν ανέχονται να είναι δούλοι." [3] "Οι τυραννίδες επιβιώνουν με δυο τελείως αντίθετους τρόπους- ο ένας είναι γνωστός από την παράδοση και μ' αυτόν κυβερνούν οι περισσότεροι τύραννοι' λέγεται ότι τα περισσότερα μέτρα τα θεσμοθέτησε ο Περίανδρος ο Κορίνθιος. Πολλά παρόμοια στοιχεία όμως υπάρχουν και στη βασιλεία των Περσών. Μερικά από εκείνα που χρησιμοποιεί η τυραννίδα για να διατηρηθεί όσο θέλει, τα έχουμε αναφέρει παλιότερα' δηλαδή τον περιορισμό των πολιτών που υπερεχουν , τον αφανισμό των γενναίων και μεγαλοφρόνων, την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και όλων των σχετικών. Πρέπει ιδιαίτερα να προφυλάγονται από τη γενεσιουργό αιτία δυο παραγόντων" του αδέσμευτου φρονήματος και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πρέπει ακόμα να μην τους αφήνουν να ιδρύουν φιλοσοφικές σχολές και κάθε άλλο είδος πνευματικού ομίλου. Γενικά οι τύραννοι πρέπει να κάνουν το παν ώστε ο ένας πολίτης να μην ξέρει τον άλλο (γιατί η γνωριμία μεταξύ των ανθρώπων καλλιεργεί την εμπιστοσύνη)" [4] "Εκτός από τα παραπάνω μπορούμε να αναφέρουμε και άλλα περσικά και βαρβαρικά μέτρα της τυραννίδας (όλα στοχεύουν σ' ένα σκοπό) να μην τους διαφεύγει τι λένε και τι κάνουν οι αρχόμενοι και να υπάρχουν κατάσκοποι' όπως στις Συρακούσες έχουν τις γυναίκες που λέγονται «ποταγωγίδες» και τους ωτακουστές, που έστελνε ο Ιέρων σε όλες τις φιλικές και πολιτικές συγκεντρώσεις (από φόβο για τους ανθρώπους εκείνους οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα' κι αν εκφραστούν ελεύθερα, περνούν λιγότερο απαρατήρητοι). Άλλη μέθοδος των τυράννων είναι να συκοφαντούν και να προκαλούν φιλονικία μεταξύ φίλων, μεταξύ του λαού και των επιφανών, και μεταξύ των πλουσίων. Μια μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μη διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένεια πρέπει να δουλέψουν. Παράδειγμα οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, τα αφιερώματα των Κυψελιδών, ο ναός του Ολύμπιου Δία από τον Πεισίστρατο και τους γιους του στην Αθήνα και τα έργα του Πολυκράτη στη Σάμο (όλα στον ίδιο σκοπό αποβλέπουν, στην απασχόληση και τη φτώχεια των αρχομένων). Αλλο παράδειγμα είναι οι υψηλοί φόροι στις Συρακούσες (την εποχή του Διονυσίου οι πολίτες πλήρωναν σε πέντε χρόνια όλη την περιουσία τους για φόρο86). Ο τύραννος είναι και φιλοπόλεμος, για δυο λόγους· κρατά τους πολίτες απασχολημένους και χρειάζονται κι αρχηγό. Τη βασιλεία τη σώζουν οι πιστοί οπαδοί, ενώ χαρακτηριστικό της τυραννίδας είναι ότι δεν εμπιστεύεται τους φίλους, γιατί ενώ όλοι οι πολίτες επιθυμούν την κατάλυση μόνο αυτοί μπορούν να την πετύχουν." [5] ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ - ΒΙΒΛΙΟ V [1] 1308b -30~35 [2] 1310b -15~20 [3] 1311a - 0~10 [4] 1311a -30~40 [5] 1313b - 0~25