Ο αστόχαστος στόχος της νέας κυβέρνησης - Άρθρο του Γ.Βαρουφάκη

Η νέα κυβέρνηση συστάθηκε με έναν και μόνο έναν σκοπό: την επιβεβαίωση της Συμφωνίας των Βρυξελλών (της 26ης Οκτωβρίου) από μία ευρεία πλειοψηφία του ελληνικού λαού (ή τουλάχιστον των πολιτικών δυνάμεων που τον εκπροσωπούν) και την εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που αυτή η Συμφωνία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό δεν αποτελεί ερμηνεία δική μου αλλά προγραμματικό στόχο της νέας κυβέρνησης και απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων μας (σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα).

Δεν υπάρχουν ελληνίδες, έλληνες, ακόμα και απλοί φιλέλληνες που να μην εύχονται στην νέα κυβέρνηση να σταματήσει τον εκτροχιασμό της χώρας και να συνεισφέρει στην συγκράτηση της αντίστοιχης κατάρρευσης της ευρωζώνης. Πέραν βέβαια των ευχών, είναι φυσιολογικό όλοι μας να αγωνιούμε για το μέλλον. Κάπου εδώ όμως οι αγωνίες μας διίστανται.

Οι περισσότεροι σχολιαστές του "σοβαρού" ελληνικού τύπου (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων συνδαιτυμόνων μου εδώ στο protagon) αγωνιούν για το κατά πόσο η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει να κάμψει τις εσωτερικές αντιστάσεις και να εφαρμόσει τα μέτρα που προβλέπονται από την Συμφωνία των Βρυξελλών. Θεωρούν δεδομένο ότι, αν το πετύχει, η κατρακύλα θα σταματήσει, η Ελλάδα μπορεί και να "σωθεί" και (στον βαθμό που κι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι καταφέρουν να ακολουθήσουν τις επιταγές της Συμφωνίας των Βρυξελλών) να βοηθήσει το ευρώ να ανανήψει.

Μακάρι να μοιραζόμουν αυτή την αγωνία. Μακάρι να πίστευα κι εγώ ότι, αν απλώς ανασκουμπωθούμε ως έθνος και ως άτομα και αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτά τα οποία ζητά από εμάς η Συμφωνία των Βρυξελλών, θα αρχίσει να τρεμοπαίζει, δειλά στην αρχή, το φως στο τέλος του τούνελ. Δεν το πιστεύω όμως. Δυστυχώς. Και δεν το πιστεύω επειδή κρίνω πως η Συμφωνία των Βρυξελλών, μαζί και με την αμέσως προηγούμενη Συμφωνία της 21ης Ιουλίου, θα καταγραφούν στην Ευρωπαϊκή ιστορία ως τα θανάσιμα αυτο-γκολ που οδήγησαν το ευρώ στην τελική ήττα.

Την επομένη της 21ης Ιουλίου, εδώ στο protagon, εν μέσω πανηγυρισμών για την νέα "διάσωση" της χώρας είχα γράψει: "... σε δύο ή τρεις μήνες η ΕΕ θα πρέπει να συνάψει μια αντίστοιχη συμφωνία για τις Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ. Αυτού του είδους τα μέτρα θα είναι τότε απαγορευτικά ακριβά (για όλες αυτές τις χώρες). Οι κερδοσκόποι το γνωρίζουν και μας την έχουν στημένη στην γωνία. Δεν θα αργήσουν να χτυπήσουν. Και τότε ίσως είναι πολύ αργά να συνειδητοποιήσουν οι ηγέτες μας το τεράστιο κόστος της άρνησης της ανάγκης για μια συστημική λύση."

Πράγματι, μερικούς μήνες αργότερα, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, την νύχτα που οι ηγέτες μας (με προεξάρχοντες την κα Μέρκελ, τον κ. Σαρκοζύ και τον κ. Νταλλάρα) "μαγείρευαν" την νέα Συμφωνία των Βρυξελλών, στην βάση των πληροφοριών που είχα για το περιεχόμενο της Συφωνίας, και πάλι εδώ στο protagon, έγραφα ότι επρόκειτο όχι απλά για μια ακόμα αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής αλλά για μία Σύνοδο που θα κατέληγε σε Συμφωνία η οποία θα αποδειχθεί "ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο του ευρω-συστήματος". Λίγες μέρες αργότερα εξηγούσα το γιατί αυτή η συμφωνία αυτή δεν υπήρχε περίπτωση να βοηθήσει την Ιταλία, τις τράπεζες ή την Ελλάδα και, συνεπώς, θα συνεισέφερε τα μέγιστα στην κατασκευή του φέρετρου στο οποίο θα ενταφιαστεί το ευρώ και, μαζί του, η ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, ολοκλήρωσης, πείτε το όπως θέλετε. Σήμερα, μόλις τώρα, ολοκλήρωσα (εδώ στην Νέα Υόρκη από όπου σας γράφω) ένα αρκετά μακροσκελές κείμενο με το οποίο εξηγώ πολύ αναλυτικότερα γιατί η Συμφωνία των Βρυξελλών, πράγματι, εντείνει την Κρίση (όπως ήδη φαίνεται από τις εξελίξεις στο μέτωπο του χρέους σημαντικών χωρών του ευρωπαϊκού πυρήνα όπως η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία). Γιατί πρόκειται για μια Συμφωνία Δηλητηριώδη. [Το κείμενο αυτό γράφτηκε ως βάση συζήτησης που θα λάβει χώρα αύριο το απόγευμα εδώ, στην Νέα Υόρκη, σε σημαντικό δημόσιο. ομοσπονδιακό, οργανισμό. Για αυτό τον λόγο δεν έχω προλάβει να το μεταφράσω στα ελληνικά. Συγχωρέστε με παρακαλώ.]

Άλλη μια φορά τονίζω ότι εύχομαι να έχω άδικο. Να αποδειχθεί εσφαλμένη η ανάλυσή μου. Πολύ φοβάμαι όμως ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Όπερ μεθερμηνευόμενο, φοβάμαι πως το όλο σκεπτικό, όλο το raison d' etre της νέας κυβέρνησης χτίζεται σε μια κινούμενη άμμο. Αν όντως η Συμφωνία των Βρυξελλών, όπως ισχυρίζομαι στο κείμενο αυτό, (α) εγγυάται την επ' άπειρον αναβολή κεφαλαιοποίησης των τραπεζών της ευρωζώνης όλης, (β) αφήνει την Ελλάδα εντελώς ανοχύρωτη μπροστά στην ύφεση και στο χρέος, (γ) δυναμιτίζει το χρέος της Ιταλίας και της Ισπανίας, και (δ) υπονομεύει την αξιοπιστία της ευρωζώνης με τα τερτίπια που προβλέπει όσον αφορά το EFSF, τότε ποιος ο ρόλος μιας κυβέρνησης της οποίας το Α και το Ω δεν είναι άλλο από την εφαρμογή των όρων αυτής της Συμφωνίας;

Κλείνοντας, την άποψή μου για τον κ. Παπαδήμο την έχω καταθέσει εδώ πριν από έναν χρόνο. Δεν έχει σημασία. Είμαι διατεθειμένος να δεχθώ ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους όταν η ιστορία τους αναθέτει νέες, κρίσιμες, εθνικές αποστολές. Να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση. Είμαι, ακόμα, έτοιμος να ξεχάσω την πεισματώδη αντίρρηση του κ. Παπαδήμου στην (απαραίτητη από διετίας) αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, την οποία τώρα, σε μια έξαρση της ιστορικής ειρωνείας, καλείται να διαχειριστεί από την θέση του πρωθυπουργού της χώρας. Του εύχομαι λοιπόν καλή επιτυχία. Δυστυχώς όμως η κυβέρνησή του καλείται να πετύχει στόχους που δεν είναι μόνο αδύνατον να επιτευχθούν αλλά στόχους δηλητηριώδεις τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Παπαδήμος παγιδεύτηκε στον τραγικό ρόλο του συντονιστή κυβερνητικής προσπάθειας που στοχεύει στο να εφαρμοστεί μια ευρωπαϊκή Συμφωνία η οποία έχει καταργηθεί ήδη στην πράξη και η οποία υπονομεύει το ευρω. (*)

(*) Ακριβώς όπως η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου καταργήθηκε λίγες μέρες μετά την θριαμβευτική υπογραφή της.

Το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη "Κρίσης λεξιλόγιο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός.

Το προφίλ του νέου πρωθυπουργού από τα διεθνή ΜΜΕ

Τα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ αφιερώνουν και σήμερα την προσοχή τους στον Λουκά Παπαδήμο, παρουσιάζουν τις εξελίξεις στην ελληνική πολιτική σκηνή αλλά και το βιογραφικό του νέου πρωθυπουργού.

«Ο Παπαδήμος θα ηγηθεί του ελληνικού συνασπισμού για την κρίση» γράφει το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, που σημειώνει τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ.

«Έχει τη φήμη ότι είναι ήρεμος σε μία στιγμή που το έθνος φωνάζει για σταθερότητα» σχολιάζει το πρακτορείο και φιλοξενεί δηλώσεις χρηματιστή ο οποίος αναφέρει ότι ο Λουκάς Παπαδήμος δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική αλλά γνωρίζει τι πρέπει να γίνει.

Στο πρώτο θέμα της ηλεκτρονικής έκδοσης του BBC βρίσκεται η επιλογή του νέου πρωθυπουργού, οι δηλώσεις του και οι τελευταίες εξελίξεις.

«Αναφορές κάνουν λόγο ότι ο κ. Παπαδήμος διαπραγματευόταν μία μεγαλύτερη θητεία στο αξίωμα από τις 100 ημέρες που αρχικά είχε προβλεφθεί πριν από τις πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο.

Σε αντάλλαγμα οι αναφορές κάνουν λόγο ότι δέχθηκε ο παρών υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος να παραμείνει στην θέση του» σημειώνει το βρετανικό δίκτυο.

«Ο Παπαδήμος θα ηγηθεί της ελληνικής κυβέρνησης συνεργασίας» είναι ο τίτλος που επέλεξε το αμερικανικό δίκτυοCNN, το οποίο παρουσιάζει ένα σύντομο βιογραφικό του νέου πρωθυπουργού.

Παράλληλα αναφέρεται και στις δηλώσεις της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ που προειδοποίησε ότι μπορεί η παγκόσμια οικονομία να περάσει μία «χαμένη δεκαετία».

«Ο πρόεδρος ζήτησε από τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη να ηγηθεί μίας κυβέρνησης ενότητας με την αποστολή να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους της χώρας» σημειώνει το αραβικό δίκτυο Al Jazeera, που φιλοξενεί τις εξελίξεις στην Ελλάδα στην πρώτη θέση της επικαιρότητας.

«Αλλά η κυβέρνηση του Παπαδήμου αντιμετωπίζει την πρόκληση να ισορροπήσει την ανάγκη για διεθνή κεφάλαια διάσωσης με τα παράπονα του ελληνικού πληθυσμού που ήδη αισθάνεται τον πόνο από αρκετούς γύρους περικοπών, οι οποίες ζητήθηκαν από τους δανειστές ως αντάλλαγμα για τα δάνεια διάσωσης» υπογραμμίζει το Al Jazeera.

«Ο νέος Έλληνας επικεφαλής πηγαίνει από το Χάρβαρντ στην ρήξη» γράφει το πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg για την επιλογή του νέου πρωθυπουργού.

Στο δημοσίευμα υπάρχουν δηλώσεις οικονομολόγων και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην χρονική στιγμή που αναλαμβάνει ο Λουκάς Παπαδήμος.

«Ο Παπαδήμος, 64 ετών, θα αναλάβει το αξίωμα μετά από μία εβδομάδα κατά την οποία Γερμανία και Γαλλία προειδοποίησαν την Ελλάδα ότι θα κόψουν την βοήθεια προς την χώρα έως ότου υπογράψει το σχέδιο διάσωσης που συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες στις 26 Οκτωβρίου».

«Ο νηφάλιος υπολογιστής της Αθήνας» είναι ο τίτλος – σχόλιο του πρώτου θέματος στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Spiegel για την επιλογή Παπαδήμου.

Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ. «Τώρα στέκεται πριν από το δυσκολότερο το έργο του:

Δεδομένου ότι ο νέος επικεφαλής της κυβέρνησης έχει να κρατήσει την Ελλάδα από την κατάρρευση» αναφέρει το Spiegel που χαρακτηρίζει τον νέο πρωθυπουργό τεχνοκράτη, πραγματιστή και «αριθμομηχανή».

Αυτή η τελευταία ιδιότητα μπορεί να χρειαστεί στον Λουκά Παπαδήμο, ως επικεφαλής μιας μεταβατικής κυβέρνησης που θα οδηγήσει την Ελλάδα από την σοβαρότερη κρίση στην ιστορία της, αναφέρει το περιοδικό.

Στην ηλεκτρονική έκδοση της η εφημερίδα New York Times σημειώνει ότι μετά από μέρες έντονων διαβουλεύσεων η Ελλάδα διαλέγει τον νέο πρωθυπουργό.

«Ο κ. Παπαδήμος θεωρείται ότι είναι έξω από τα παλιά δίκτυα της ελληνικής πολιτικής- ένας τεχνοκράτης που ενδεχομένως να είναι σε θέση να βάλει την Ελλάδα σε ένα νέο μονοπάτι» γράφει η εφημερίδα.

«Λουκάς Παπαδήμος, ένας υποστηρικτής της λιτότητας στα ηνία της Ελλάδας» τιτλοφορεί η γαλλική εφημερίδα Le Monde, που υποστηρίζει ότι το προφίλ του νέου Έλληνα πρωθυπουργού -έμπειρου οικονομολόγου- θα καθησυχάσει τους ευρωπαίους ηγέτες και τους οικονομικούς κύκλους.

Η εφημερίδα δίνει τα βιογραφικά στοιχεία του κ. Παπαδήμου, ενώ στην απογευματινή έντυπη έκδοσή της, ο ανταποκριτής της από την Αθήνα μιλάει για το «κωμειδύλλιο της συγκρότησης της ελληνικής κυβέρνησης».

Για δεύτερη μέρα η βρετανική εφημερίδα Guardian στην ηλεκτρονική σελίδα της καλύπτει λεπτό προς λεπτό τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την επιλογή Παπαδήμου, ενώ δημοσιεύει λεπτομερές βιογραφικό του νέου πρωθυπουργού.

Η γαλλική εφημερίδα Liberation αναφέρεται στις πρώτες δηλώσεις του κ. Παπαδήμου μετά τον διορισμό του και παρουσιάζει ένα εκτενές προφίλ.

Σχολιάζοντας υποστηρίζει ότι, η επιλογή του σοσιαλ-φιλελεύθερου Λουκά Παπαδήμου, με το καθησυχαστικό προφίλ του πρώην κεντρικού τραπεζίτη (2002-2010), εμπειρογνώμονα στα οικονομικά θέματα, πεπεισμένου και ενήμερου ευρωπαϊστή, χαιρετήθηκε με ανακούφιση από τους πρώτους σχολιαστές που ερωτήθηκαν στα μίντια και αναμένεται ότι θα είναι καλοδεχούμενος από τους ευρωπαίους εταίρους της χώρας.

www.real.gr

Le Point: Τα μεγαλύτερα λάθη στην Ιστορία

Προκλητικό είναι το εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού Le Point, που αναφέρεται στα λάθη της ιστορίας και περιλαμβάνει σ’ αυτά και την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ.

Στο πρωτοσέλιδό του το Le Point έχει τρεις φωτογραφίες: αυτές του Ναπολέοντα, του Λουί 14ου και του Παρθενώνα με την ευρωπαϊκή σημαία.

Ο Tίτλος του περιοδικού είναι:

«Τα μεγαλύτερα λάθη στην Ιστορία» και στους υπότιτλους αναφέρεται: «Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ – Η Συνθήκη των Βερσαλλιών κατά της Γερμανίας – Η ανάκληση του Διατάγματος της Ναντ – Η γραμμή Μαζινό».

Το arret sur images σχολιάζει το άρθρο του Le Point με καυστικό τρόπο. Το γαλλικό blog στον τίτλο του αναφέρει: «Τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία: Το Le Point επικεντρώνεται στους Έλληνες».

«Πώς να διατηρήσεις καυτό ένα κρύο ιστορικό αρχείο;» διερωτάται ο αρθρογράφος του arret sur images και δίνει μόνος του την απάντηση: «Μιλώντας για την κακή Ελλάδα φυσικά!», επισημαίνοντας ότι το περιοδικό κάνει αφιέρωμα δύο σελίδων στα λάθη του Λουί του 14ου, ενώ σε μισή σχολιάζει γιατί ήταν λάθος η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Για παραλείψεις κάνει λόγο το arret sur images καθώς και ότι ο αναγνώστης θα παραμείνει ανικανοποίητος από την ανάγνωση του άρθρου, το οποίο αν και σχολιάζει την εξαπάτηση των Ευρωπαίων το 2004 από τα πλαστά στοιχεία της Ελλάδας, δεν επεξηγεί γιατί η ΕΕ δεν αντέδρασε τότε, γράφει το blog.

«Με την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ το 2001 ο μόνος που διατύπωσε τις επιφυλάξεις του ήταν ο Wim Dusenberg της Κεντρικής Τράπεζας της Ολλανδίας.

Τρία χρόνια μετά ανακαλύπτουμε την απάτη», γράφει το Le Point και συμπληρώνει: «Δεν είναι η ώρα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, αλλά η ώρα της Ελλάδας του σήμερα»

www.real.gr

Το θέατρο τέλειωσε...Καιρός να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα τώρα...

Μεγαλύτερη μάστιγα για την δοκιμαζόμενη Ελλάδα, την εποχή του Μνημονίου, είναι ασφαλώς η

 ανεργία.

Τα λουκέτα που βάζουν οι εταιρίες είναι χιλιάδες, η μία μετά την άλλη κατεβάζουν ρολά, και χιλιάδες συνάνθρωποί μας βρίσκονται από τη μία μέρα στην άλλη, στην κυριολεξία στο δρόμο.

Μαζί τους και οι οικογένειές τους.

Πώς το είχε οραματιστεί αυτό ο Παπανδρέου με τον “έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια” στην ομιλία του στη ΔΕΘ; Λες και το είχε βάλει σκοπό…

Τον Αύγουστο, μάλιστα, η ανεργία σκαρφάλωσε στο 18,4%!

θα έλεγε κανείς ότι είναι ίσως το μοναδικό που κατάφερε να πετύχει ο Παπανδρέου.

Το είπε και δυστυχώς το έκανε…“Ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια...Και πολλές φορές κανένας...”

Για γέλια και για κλάματα...Στα όρια του φαιδρού κυριολεκτικά...

Για άλλη μια φορά το πολιτικό σύστημα βρίσκεται στα όρια του. Και μάλιστα αυτή τη φορά με διαστάσεις που βρίσκονται στις παρυφές της φαιδρότητας-αν δεν τις έχουν διασχίσει κιόλας. 

Οι πολιτικοί αρχηγοί θα διαβουλευτούν εκ νέου το πρωί της Πέμπτης, προσπαθώντας να βγάλουν τη χώρα από τον τραγέλαφο ή, αν θέλετε, από τον λαβύρινθο ισορροπιών, συμβιβασμών και παρεξηγήσεων.

Μετά από πέντε μέρες διαπραγματεύσεων, ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται να επέλεξε ως διάδοχο του έναν άνθρωπο του στενού περιβάλλοντος του. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Βουλής, τον κ. Φ. Πετσάλνικο, μία επιλογή που βρίσκει σύμφωνη τη Ν.Δ καθώς πιστώνει στο ΠΑΣΟΚ και τη νέα κυβέρνηση. Είναι, όμως, μια επιλογή που προκαλεί δυσφορία και εκνευρισμό και σε στελέχη και βουλευτές, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Νέας Δημοκρατίας. 

Και είναι, σίγουρα, ένα πρόσωπο που δίνει στον Γ. Καρατζαφέρη την αφορμή για να απεμπλακεί από μία κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Γ. Καρατζαφέρης αποχώρησε οργισμένος από το προεδρικό μέγαρο, κάνοντας λόγο για «παιχνίδια». 

Είπε ότι ο ίδιος πήγε στη σύσκεψη για να προτείνει την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Λ. Παπαδήμο, πλην όμως βρέθηκε αντιμέτωπος με αποφάσεις που είχαν ήδη ληφθεί-μάλιστα ισχυρίστηκε ότι Παπανδρέου και Σαμαράς, μαζί με τον πρόεδρο, έκαναν ξεχωριστή σύσκεψη σε άλλο χώρο, κάτι που η προεδρία της Δημοκρατίας αποδίδει σε παρεξήγηση.

Φαίνεται, όμως, ότι οι παρεξηγήσεις έχουν συνέχεια. 

Η δημόσια τηλεόραση μετέδωσε ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο, ο κ. Σαμαράς απέρριψε τις προτάσεις του Γ. Παπανδρέου για τον Λ. Παπαδήμο και τον Ευ. Βενιζέλο. Διευκρινίστηκε μάλιστα ότι ο κ. Παπαδήμος απορρίφθηκε από τον κ. Σαμαρά ως τραπεζίτης. Η Νέα Δημοκρατία διέψευσε με οργή τα ρεπορτάζ, ενώ ο κ. Σαμαράς είπε ότι είναι ανοιχτός σε οποιαδήποτε λύση, ανοιχτός και στον κ. Παπαδήμο-δεν αναφέρθηκε στον κ. Βενιζέλο.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η συνάντηση να διακοπεί για να συνεχιστεί στις 10.00 το πρωί της Πέμπτης, πιθανότατα και με τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς παρόντες. Είναι, όμως, άγνωστο αν ο Γιώργος Παπανδρέου επιμείνει εκ νέου στη λύση Πετσάλνικου ή η δήλωση Σαμαρά επαναφέρει πάλι το όνομα του κ. Παπαδήμου στο προσκήνιο. Άλλωστε ο Α. Σαμαράς δήλωσε ότι η πρωτοβουλία ανήκει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών προηγήθηκε μήνυμα του Γ. Παπανδρέου. «Όλες οι πολιτικές δυνάμεις βάζουμε πλάτη, για να κάνει η χώρα τα απαραίτητα βήματα, όχι μόνο για να παραμείνει στο ευρώ, αλλά για να γίνουν όλα όσα είναι αναγκαία, για να βγει από την κρίση» ανέφερε. «Από την πρώτη στιγμή ήταν σαφές πως έπρεπε να συνεργαστούμε, όπως συμβαίνει σε τόσες χώρες σε όλο τον κόσμο», συνέχισε ο κ. Παπανδρέου συμπληρώνοντας ότι από την αρχή επεδίωξε την συστράτευση, «την οποία επιθυμούσαν και οι πολίτες». 

«Τότε δεν την είχαμε, τώρα την έχουμε σήμερα παρά τις διαφορές μας αφήνουμε στην άκρη τις άγονες συγκρούσεις» ανέφερε. Η νέα κυβέρνηση, κατά τον κ. Παπανδρέου, στηρίζεται σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και υπερβαίνει κόμματα και κομματικές προκαταλήψεις και θα παράσχει ασφάλεια στον ελληνικό λαό σε μια ταραγμένη εποχή. 

Σε ό,τι αφορά στον ίδιο τόνισε ότι παλεύει για να ανοίξει μια νέα σελίδα στη χώρα και πήρε την απόφαση να παραιτηθεί με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδας και να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού πολιτισμού.

Δημήτρης Καζάκης: Η έκτη δόση προορίζεται για τοκοχρεωλύσια και όχι για μισθούς και συντάξεις

Για συγκρότηση δωσιλογικής κυβέρνησης για τη διευθέτηση της επίσημης πτώχευσης της χώρας και το ξεπούλημά της μίλησε σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα pallerios.gr και στον Παύλο Γ. Σφέτσα ο οικονομολόγος – αναλυτής, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης.

Για μια ακόμη φορά ξεκαθαρίζει πως η έκτη δόση προορίζεται για τοκοχρεωλύσια και όχι για μισθούς και συντάξεις, όπως επίσης και το ότι «μπορούμε να ζήσουμε με εθνικό νόμισμα αρκεί να ελέγξουμε την οικονομία μας και να αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους πόρους που έχει η οικονομία», μιας και «με το ευρώ ο Έλληνας μετατράπηκε σε τουρίστα στην ίδια του τη χώρα».

Παράλληλα εξηγεί ότι με την συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου ο μισθός και η σύνταξη θα μετατραπούν σε επίδομα, η χώρα θα ξεπουληθεί σαν τεράστιο οικόπεδο, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να αφήσουν στο λαό δημοκρατικά περιθώρια ώστε να εκφραστεί. Αναφέρει ακόμη ότι «αν καταρρεύσουν οι τράπεζες και τις χρεωκοπήσει μια εξουσία που προστατεύει τα συμφέροντα του λαού, τότε ο λαός μόνο οφέλη θα δει», και καλεί τον ελληνικό λαό σε συνέχιση και ένταση των κινητοποιήσεων.

Καταρχάς θα ήθελα ένα σχόλιο για τις εξελίξεις στο πολιτικό, ή καλύτερα στο κομματικό σκηνικό…

Μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος αυτό που έγινε ήταν να ξεμασκαρευτούν πάρα πολλοί. Έπεσαν οι μάσκες για πάρα πολλούς γιατί τελικά η αντιμνημονιακή φιλολογία της Νέας Δημοκρατίας ήταν για τα μάτια του κόσμου. Στην ουσία για να πουλήσει δήθεν διαφορετικότητα, αλλά στην ουσία συμφωνούσε απόλυτα με τις κεντρικές κατευθύνσεις της κατάστασης. Δεύτερον αποκάλυψε ότι δεν ενδιαφέρεται για την τύχη του τόπου, αλλά για την υποταγή σε συγκεκριμένες εντολές που έρχονται απ’ έξω. Το ίδιο και το ΛΑΟΣ. Η πατριδοκαπηλία είχε όρια και αποδείχτηκε τελικά ότι το μόνο που κάνουνε είναι να υπακούουν σε έξωθεν και άνωθεν εντολές. Αυτό που παρατηρούμε σήμερα, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι η συγκρότηση δωσιλογικής κυβέρνησης. Διότι πρόκειται για μια δωσιλογική κυβέρνηση κατ’ εντολή των Μέρκελ και Σαρκοζί, προκειμένου να μπορέσουν να διευθετήσουν –ερήμην του λαού και της χώρας- τη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου, που αποτελεί την επίσημη πτώχευση της χώρας.

Άρα πρόκειται για συγκυβέρνηση δωσιλογισμού ότι θα έχουμε πρωθυπουργό και κυβέρνηση εκλεγμένο από κόμματα και όχι απ’ το λαό…

Απόλυτα. Και μάλιστα κατά παράβαση και του τυπικού γράμματος του Συντάγματος, το οποίο δεν προβλέπει καμιά τέτοιου είδους διαδικασία.

Έτσι κι αλλιώς το Σύνταγμα το έχουν κάνει κουρελόχαρτο…

Αυτό ακριβώς. Από ‘κει και πέρα έχουμε μια δοτή κυβέρνηση μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τους δανειστές και τις ξένες δυνάμεις στην Ελλάδα. Όποιος συνεργάζεται μ’ αυτή την κυβέρνηση, όποιος συμβάλει στη δημιουργία της ή την ανέχεται ακόμη και με την ψήφο του, είναι συνεργάτης δωσιλογισμού! Καθαρά πράγματα.

Το πρόβλημα του κόσμου αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι οι τσακωμοί των πολιτικών αρχηγών για τη συναίνεση ή ο τρόπος που θα απαλλαχθεί από κάθε είδους εκβιασμό;

Στην πραγματικότητα είναι ότι πρέπει να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας ως λαός και ως κράτος, δηλαδή να πάψουμε να είμαστε υπόδουλοι.

Με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό;

Πρώτα και κύρια να πούμε στην κα Μέρκελ και στον κο Σαρκοζί «ευχαριστούμε πάρα πολύ, δεν πρόκειται να συνεχιστεί αυτό που γίνεται». Δεν χρειαζόμαστε την έκτη δόση τους και αν δεν την πάρουμε, αυτοί θα πάθουνε λαχτάρα. Γιατί η έκτη δόση προορίζεται για τοκοχρεωλύσια και όχι για μισθούς και συντάξεις.

Πάντως δεν δείχνει διατεθειμένος κανένας πολιτικός αρχηγός να το πει αυτό…

Γι’ αυτό χρειάζεται να τους σαρώσουμε! Αυτό το πολιτικό σύστημα, το δωσιλογικό, το σύνολο των πολιτικών κομμάτων -που αυτή τη στιγμή συνδράμουν στη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τους τραπεζίτες τον εξανδραποδισμό της χώρας- να σαρωθούν από προσώπου γης, προκειμένου να μπορέσουν να γεννηθούν νέα πολιτικά μορφώματα ή πολιτικές εκφράσεις του ίδιου του λαού, που θα μπορέσουν να αναλάβουν πραγματικά την έξοδο από την κρίση.

Πως εξηγείται το γεγονός σε μια χώρα που είναι χρεωμένη μέχρι το λαιμό, σε μια χώρα που κόβονται τα πάντα, να βρίσκονται 100 δις για τις τράπεζες;

120 σύμφωνα με τον Βενιζέλο κι αυτή τη στιγμή προορίζονται να τους δώσουν άλλα 60 δις. 30 ως εγγυήσεις και 30 για ρευστότητα από το νέο πακέτο μέτρων που υποσχέθηκε η ευρωζώνη, που βέβαια πάνε στις τράπεζες. Τα υπόλοιπα 70 απ’ τα 130 δις, που υποτίθεται ότι θα δώσουν, θα πάνε σε πληρωμή τοκοχρεωλυσίων. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι μείωση ή απομείωση του χρέους, όπως λένε επίσημα, αλλά η τρομακτική αύξησή του. Με πρόχειρες εκτιμήσεις, στο τέλος του 2014 αν όλα πάνε ρολόι -όπως υπόσχονται-, εμείς θα βρισκόμαστε με δημόσιο χρέος 464 δις από 360. Σήμερα, αν υποθέσουμε ότι είναι 360, δηλαδή κοντά στο 260% του ΑΕΠ. Αυτό ετοιμάζουν προκειμένου να μας δέσουν χειροπόδαρα με μεγαλύτερο χρέος, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ξεπουλήσουν τη χώρα, και να υποδουλώσουν το λαό μετατρέποντάς τον σε δουλοπάροικο.

Άρα αυτό που αποφασίστηκε είναι χρεωκοπία…

Επίσημη χρεωκοπία.

Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητα του πολίτη;

Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής πλέον ούτε για το ελάχιστο μεροκάματο που μπορεί να παίρνει αυτή τη στιγμή. Όχι μόνο για τις καταθέσεις και τη δουλειά του, ούτε καν για το μεροκάματό του. Η όλη φιλοσοφία που έχουν συμφωνήσει να περάσουν από την σημερινή δοτή βουλή είναι να μετατραπεί ο μισθός και η σύνταξη σε επίδομα, με κατάργηση του ασφαλιστικού συστήματος έστω και τυπικά, και μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε ένα τεράστιο οικόπεδο που θα τεμαχιστεί και θα πουληθεί σε ξένα επενδυτικά συμφέροντα. Αυτή είναι η περίφημη συμφωνία, γι’ αυτό δεν θέλουν να την ανακοινώσουν στο λαό, ούτε να τον αφήσουν να έχει άποψη.

Τελικά ο λαός εκφράζεται μόνο με εκλογές, όχι με δημοψήφισμα; Και γιατί όχι και τα δύο μαζί;

Έπρεπε πρώτα και κύρια να γίνει δημοψήφισμα. Αργά βέβαια, αλλά έστω και τώρα έπρεπε να γίνει. Και μη νομίζεις ότι θα πάμε για εκλογές…

Θα «τραβήξει» δηλαδή αυτή η κυβέρνηση;

Βεβαίως. Στις γραπτές εγγυήσεις που ζήτησαν Ρεν και Γιούνκερ και λοιποί στην ευρωζώνη, ανάμεσά τους είναι και η απαίτηση, η κυβέρνηση που θα γεννηθεί να είναι αορίστου χρόνου. Εδώ δεν ετέθη το δημοψήφισμα, θα επιτρέψουν εκλογές;

Τόσο πολύ φοβούνται οι «δημοκράτες» το λαό στη δημοκρατία;

Βέβαια. Δεν επιτρέπουν να τεθεί υπό αμφισβήτηση η μεθοδευμένη καταστροφή της χώρας! Γιατί γνωρίζουν ότι σ’ αυτή την περίπτωση ο ελληνικός λαός θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Δεν πρόκειται να του αφήσουν δημοκρατικά περιθώρια ώστε να εκφραστεί. Αυτό είναι το δράμα της ιστορίας. Ο μόνος τρόπος για να πάμε σε δημοψήφισμα και εκλογές είναι να το επιβάλει ο λαός. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και το επιβάλει ο λαός αν δεν επιτρέψει οποιοδήποτε κυβερνητικό εξάμβλωμα βγει σήμερα το βράδυ ή αύριο να κυβερνήσει. Αυτό είναι το θέμα. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να κυβερνήσει. Ό,τι και να περάσει στη βουλή, ό,τι και ψηφίσουν, το ανατρέπουμε ανά πάσα στιγμή.

Τι μπορεί να κάνει ο λαός; Πως μπορεί να ανατρέψει αυτή την κυβέρνηση;

Καταρχήν να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις του λαού, να συνεχιστούν οι καταλήψεις των υπουργείων και των δημοσίων υπηρεσιών και να συνεχιστεί η ογκούμενη δυσαρέσκεια και κοινωνική οργή, ώστε να μπορέσουμε να οδηγήσουμε σε κατάρρευση το ταχύτερο δυνατό αυτή τη βουλή και την όποια κυβέρνηση παραχθεί. Στο κάτω κάτω της γραφής ότι κατέρρευσε η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλεται πρώτα και κύρια στην κοινωνική αντίδραση. Είναι επιτυχία του λαού αυτή.

Εννοείς τις κινητοποιήσεις στις 28 Οκτωβρίου;

Ακριβώς. Ήταν η κορύφωση των κινητοποιήσεων. Έχουμε καταλήψεις υπουργείων, περιφερειών και το αποκορύφωμα είναι αυτό το πράγμα, όπου εκεί δεν φοβήθηκαν μόνο τη μαζικότητα των λαϊκών αντιδράσεων, αλλά και το γεγονός ότι για πρώτη φορά οι ένοπλες δυνάμεις του έθνους στάθηκαν στο πλευρό του λαού. Εξ ου και οι καρατομήσεις στις ένοπλες δυνάμεις, εξ ου και το γεγονός ότι ο πρώην ή και νυν –δεν ξέρουμε- υπό παραίτηση πρωθυπουργός της χώρας, κ. Παπανδρέου, πήγε στο εξωτερικό να διαβάλει το λαό και τη χώρα λέγοντας ότι ετοιμάζεται πραξικόπημα, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο πραξικόπημα που ζούμε εδώ και δύο χρόνια είναι το πραξικόπημα αυτής της κυβέρνησης.

Ακούμε πάλι ότι θα πεινάσει ο κόσμος, κάτι που συμβαίνει όμως ήδη με το ευρώ. Πάλι ακούμε για τις συντάξεις και τους μισθούς. Πως το σχολιάζεις;

Κοίταξε να δεις το ζήτημα με τη δραχμή είναι καθαρά πολιτικό. Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με τις δικές του δυνάμεις. Ότι σώνει και καλά χρειάζεται πατερίτσες και προστάτες. Η απάντηση που έχει δώσει ο ελληνικός λαός σ’ αυτό το ερώτημα είναι ξεκάθαρο από την εποχή του 1821. Αν ακολουθούσαμε αυτή τη λογική, θα ‘μασταν ακόμα υπόδουλοι στους Οθωμανούς. Η δραχμή ή το εθνικό νόμισμα σωστότερα δεν έχει να κάνει με την οικονομία ή όχι, αλλά με τη δυνατότητα ενός λαού να ελέγχει την οικονομία και την κοινωνία του, να χρησιμοποιήσει την οικονομία και τους πλουτοπαραγωγικούς του πόρους προς όφελος δικό του και να μην το δίνει χαράμι σε ξένους επενδυτές λαμόγια, τραπεζίτες και χρηματιστές. Αυτό είναι το θέμα.

Άρα η Ελλάδα μπορεί να ζήσει μόνη της, έχει αυτή την αυτάρκεια…

Βεβαίως. Εμείς μπορούμε να ζήσουμε με εθνικό νόμισμα αρκεί να ελέγξουμε την οικονομία μας και να αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους πόρους που έχει η οικονομία. Είναι ευλογημένος αυτός ο τόπος. Αυτή που δεν θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς την Ελλάδα είναι η ευρωζώνη.

Υπάρχει σχέδιο παραγωγικότητας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο από τις υπάρχουσες κομματικές δυνάμεις;

Όχι, γι’ αυτό άλλωστε επειδή έχουνε πουλήσει τη χώρα, και την έχουνε πουλήσει με τις υπογραφές τους την εποχή που μας βάλανε στο ευρώ, λένε ότι δεν θέλουν να θέσουν με κανένα τρόπο αυτό το δίλημμα στο λαό να αποφασίσει ο ίδιος. Έχουν εκχωρήσει τόσο την κυριαρχία της χώρας, όσο και τον ορυκτό και τον φυσικό της πλούτο, αλλά και το εργατικό δυναμικό που υπάρχει εδώ στους επικυρίαρχους της ευρωζώνης. Το ‘χουν εκχωρήσει με υπογραφή τους από την εποχή της εισόδου της χώρας στο ευρώ. Γι’ αυτό δεν θέλουν και μιλάνε για κεκτημένο. Τι κεκτημένο; Το μόνο κεκτημένο που είδε ο λαός στο ευρώ είναι η φτώχεια, η ανεργία και τώρα η χρεωκοπία. Και φυσικά τα δάνεια. Ο υπερδανεισμός και η χρεωκοπία των νοικοκυριών. Ποιο χαΐρι και προκοπή; Με το ευρώ ο Έλληνας μετατράπηκε σε τουρίστα στην ίδια του τη χώρα. Αυτή τη στιγμή θέλουν να μας μετατρέψουν από μετανάστη ή τουρίστα σε δουλοπάροικο. Αυτή είναι η επιλογή μας. Έως πότε αυτό;

Οι πολιτικοί βλέπουμε να προτιμούν τη χρεωκοπία των νοικοκυριών για τη διασφάλιση, όπως λένε, του τραπεζικού συστήματος. Τι θα σήμαινε μια χρεωκοπία του τραπεζικού συστήματος; Τι θα συμβεί αν καταρρεύσουν οι τράπεζες;

Τίποτα απολύτως δεν θα συμβεί αν έχει ο λαός την εξουσία. Αν καταρρεύσουν οι τράπεζες και τις χρεωκοπήσει μια εξουσία που προστατεύει τα συμφέροντα του λαού, τότε ο λαός μόνο οφέλη θα δει. Θα δει τα δάνειά του να διαγράφονται, θα δει επιτέλους τις καταθέσεις του να αναπληρώνονται γιατί τις έχουνε «φάει» οι τραπεζίτες, θα δει επιτέλους οι τράπεζες να ανοικοδομούνται σε καινούρια βάση που δεν θα είναι μηχανισμοί τοκογλυφίας και σαράφικης συμπεριφοράς απέναντι σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και θα αναταχθεί ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο θα βοηθάει την οικονομία, δεν θα τη λιντσάρει όπως γίνεται σήμερα. Το πρόβλημά τους είναι ότι αυτή τη στιγμή οι τραπεζίτες έχουν «φάει» 20 φορές το μέγεθος των καταθέσεων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων που υπάρχουν στις τράπεζες. Γι’ αυτό νοιάζεται το πολιτικό προσωπικό των τραπεζιτών, για να προστατεύσουν τους τραπεζίτες γιατί κανονικά αυτοί πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί για τη λεηλασία των καταθέσεων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Και φυσικά τη λεηλασία όλης της ελληνικής οικονομίας μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων και τοκογλυφικών όρων δανεισμού. Αυτό πάει να προστατεύσει το πολιτικό προσωπικό.

Με ποιο τρόπο θα έρθει ο λαός στην εξουσία, επαναστατικά με τα όπλα ή με δημοκρατικές διαδικασίες;

Δημοκρατικά. Ο λαός είναι ο εγγυητής της νομιμότητας και της συνταγματικής έννομης τάξης της χώρας.

Δεν υπάρχει κάποιο κόμμα ωστόσο που να εκφράζει αυτές τις απόψεις. Δηλαδή και το ΕΠΑΜ που δημιούργησες δεν είναι κόμμα ώστε να εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές…

Το θέμα για μας δεν είναι το θέμα του κόμματος. Ποια είναι η διαφορά του κόμματος απ’ την πολιτική κίνηση που κάναμε; Το ΕΠΑΜ είναι κάτι πολύ ευρύτερο από ένα κόμμα, με την έννοια ότι εντάσσονται δυνάμεις και άνθρωποι με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω στον κοινό στόχο, την απελευθέρωση της χώρας. Αυτό που κάνουμε είναι να διεκδικούμε την εξουσία με κάθε μέσο. Με πρώτο και κύριο μέσο βέβαια την οργάνωση του λαού στον τόπο που δουλεύει ή κατοικεί. Και δεν το κάνουμε κόμμα, γιατί αν το κάνουμε, αυτόματα περιορίζουμε το εύρος αναφοράς του. Το περιορίζουμε μόνο σε μία μερίδα του λαού που θα πιστεύει στην ιδεολογία και την πολιτική αυτού του κόμματος. Εμείς θέλουμε όλοι μαζί, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, από όλες τις ιδεολογικές συνιστώσες του ελληνικού λαού να μπορούν να επικεντρώσουν στο γενικό καθήκον, που είναι να απελευθερώσουμε αυτόν τον τόπο.

Κλείνοντας θα ήθελα δυο λόγια για τις οργανώσεις του ΕΠΑΜ σε όλη την Ελλάδα…

Αυτή τη στιγμή η οργάνωση του ΕΠΑΜ καλπάζει κυριολεκτικά! Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στο Μέτωπο αυτή τη στιγμή είναι ότι έχουμε πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή απλού κόσμου από τις δυνατότητές μας να το οργανώσουμε. Επειδή οι περισσότεροι από εμάς είμαστε αρχάριοι στην πολιτική, κανένας μας δεν είναι επαγγελματίας στην πολιτική, γι’ αυτό και καθυστερούμε, έχουμε προβλήματα οργάνωσης, αλλά είναι φυσιολογικό πράγμα. Αυτό αποδεικνύει την αυθεντικότητα του Ενιαίου Μετώπου, δηλαδή ότι είναι πραγματικά Παλλαϊκό, ότι αφορά τον ίδιο το λαό. Ο ίδιος ο λαός το οικοδομεί και όχι κάποιοι που έχουν αναλάβει να φτιάξουνε μια νέα στρούγκα για να μας χώσουν όλους σαν πρόβατα μέσα.

Πως θα ήθελες να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;

Με το ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε. Το ότι παραπαίει το πολιτικό σύστημα και έχει πανικοβληθεί η ευρωζώνη είναι επιτυχία του ελληνικού λαού, είναι κατάκτησή του. Δεν πρέπει να φοβόμαστε, ούτε να κάνουμε πίσω. Τώρα είναι που πρέπει να κάνουμε αντεπίθεση, που λέει κι η κα Παπαρήγα αλλά δεν το εννοεί..

Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΠΙ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!!

Για όσους δεν το γνωρίζουν το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας και στην συνέχεια πρωτοστάτησε στην επιβολή δικτατορικού καθεστώτος του οποίου ήταν επικεφαλής.

Ακόμα και αυτός όμως έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες πάνω από τους δανειστές και τις τράπεζες !

Η ιστορία έχει ως εξής : το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση ανέφερε : «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο». (Αμ δε!!! ) (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σελ.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα :
«Ενίοτε, μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους.
Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.
Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο.
Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.

Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό θέτει σε κίνδυνο την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι’ έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;).

Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»!

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ.!
Χωρίς άλλα λόγια, και ο νοών νοήτω ….

http://anoixti-matia.blogspot.

Η μοιραία 9η Νοεμβρίου για τους Γερμανούς

Η 9η Νοεμβρίου είναι σημαδιακή ημερομηνία για τη Γερμανία.

Και όχι μόνο γιατί έπεσε το τείχος…

1848: Εκτελέστηκε ο φιλελεύθερος πολιτικός Ρόμπερτ Μπλουμ.

Ο θάνατός του ήρθε να συμβολίσει την αποτυχία της αστικοφιλελεύθερης επανάστασης του 1848 κατά της αριστοκρατίας στα γερμανικά κρατίδια.

1918: Εκθρονίστηκε ο κάιζερ Γουλιέλμος Β’ και εξορίστηκε στην Ολλανδία.

Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός Φίλιπ Σάιντερμαν ανακήρυξε από ένα παράθυρο του Ράιχσταγκ (τη Βουλή) την αβασίλευτη δημοκρατία, που αποκλήθηκε Δημοκρατία της Βαϊμάρης και καταλύθηκε από τον Χίτλερ το 1933. Και δύο ώρες αργότερα, από ένα μπαλκόνι του δημαρχείου του Βερολίνου, ο κομμουνιστής ηγέτης Καρλ Λίμπκνεχτ ανακηρύξε το θνησιγενές «Ελεύθερο Σοσιαλιστικό Κράτος».

1923: Απέτυχε το «Πραξικόπημα της Μπιραρίας» στο Μόναχο, η πρώιμη προσπάθεια του Αδόλφου Χίτλερ να καταλύσει τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και να αναλάβει την εξουσία στη Γερμανία.

Παρά την αποτυχία, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα ήταν βασικός παίκτης στη γερμανική πολιτική σκηνή.

1925: Κατά μία εκδοχή ιδρύονται τα SS, ο στρατιωτικός βραχίονας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.

1938: Η «Νύχτα των Κρυστάλλων» με το πρώτο οργανωμένο πογκρόμ εναντίον των Εβραίων από τους ναζί σε Γερμανία και Αυστρία, κάτι που αποτέλεσε την απαρχή του Ολοκαυτώματος.

Αφορμή, η δολοφονία του γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας στο Παρίσι Ερνστ Φομ Ρατ, από τον Γερμανοεβραίο εξόριστο Χέρσελ Γκρίνσπαν.

Σημειώθηκαν μεγάλες καταστροφές σε συναγωγές, κοιμητήρια και περιουσίες, ενώ οι νεκροί Εβραίοι ήταν μεταξύ 36 έως 200.

1989: Ανοιξαν τα σύνορα της Ανατολικής Γερμανίας με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, που άρχισε να κατασκευάζεται το 1961.

onalert.gr

Iταλικό χρέος: Πανικός, «ξεχνούν» την Ελλάδα οι γραφειοκράτες…

Για μια ακόμη φορά, όσο κι αν αυτό ακούγεται πλέον μονότονο, το «defence-point.gr» αισθάνεται απολύτως δικαιωμένο για τις θέσεις που εξέφρασε εξ αρχής για το ζήτημα της οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα στο σημείο που αφορούσε στο εξαπλάσιο χρέος μιας από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης, αυτή της Ιταλίας.

Τα μεγαλύτερα δίκτυα του κόσμου αλλά και «δεξαμενές σκέψεις» (think tanks) πλέον ξεκαθαρίζουν ότι τα 350 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου ελληνικού χρέους φαντάζουν αστείο νούμερο μπροστά στο «βουνό» των δύο τρισεκατομμυρίων ευρώ του ιταλικού χρέους.

Η διεθνής κοινότητα αρχίζει και αντιλαμβάνεται το δομικό – διαρθρωτικό πρόβλημα στην Ευρωζώνη και ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα επί της ουσίας δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει το γερμανικό μάρκο!

Και αφού αυτό υφίσταται πλέον ως κοινή παραδοχή, είναι θέμα χρόνου πλέον να κατηγορηθεί η Γερμανία ότι δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να πάρει «υπό τη σκέπη της» μια σειρά από κράτη με τα οποία πλέον δεν υφίσταντο εμπόδια στις εμπορικές συναλλαγές και πλημμύρισε τις αγορές τους με τα όντως ποιοτικά προϊόντα της, ενώ ταυτόχρονα τα χρηματοδοτούσε με διάφορους τρόπους μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς όμως να δείχνει την παραμικρή ανησυχία τότε για το ότι αυξανόταν η κατανάλωση τα ελλείμματα και τα χρέη.

Αποτέλεσμα είναι σήμερα να επηρεαστεί νομοτελειακά και η ίδια η Γερμανία, σε μια απόδειξη της κοντόφθαλμης οικονομικής οπτικής της για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης.

Είναι προφανές ότι από τέτοιους «πολιτικούς νάνους» χωρίς ανανεωμένο ευρωπαϊκό όραμα το οποίο να υπερβαίνει τις στενές αντιλήψεις του γερμανικού βραχυπρόθεσμου οικονομικού συμφέροντος, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να προχωρήσει μπροστά.

Χωρίς να γίνει η παραμικρή αναφορά στα προβλήματα της Ισπανίας ή/και της ίδιας της Γαλλίας.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να συμπεράνει κανείς ότι σε περίπτωση κατάρρευσης της Ιταλίας οι συνέπειες στην οικονομία της Ευρωζώνης θα είναι κυριολεκτικά διαλυτικές.

Όπως πλέον όλοι αναγνωρίζουν, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια εγχώριων παραγόντων (ιδιωτών και του τραπεζικού συστήματος), όχι όμως και το ιταλικό, του οποίου ενδεχόμενο… κομμωτήριο θα έχει ως αποτέλεσμα την εγγραφή τεραστίων και δυσβάστακτων απωλειών.

Με αυτή και μόνο την παρατήρηση μπορεί κανείς να συμπεράνει το πόσο βλακωδώς γραφειοκράτης εμφανίζεται ο Όλι Ρεν σε όσους έχουν συναίσθηση της πραγματικής κατάστασης και της πραγματικής απειλής, με το να επιμένει για την υπογραφή ενός «κωλόχαρτου» (κατά το «κωλόσπιτο» που είχε κάποια στιγμή αναφέρει ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος του οποίου η φαρμακερή γλώσσα, όσο και αν μας φαινόταν αποκρουστική και λαϊκιστική κάποτε, πολύ την έχουμε λησμονήσει αυτές τις ημέρες…) από τους Παπανδρέου, Σαμαρά και τους υπόλοιπους πολιτικούς ηγέτες της χώρας.

Διότι του είναι εξαιρετικά δυσχερές του ανόητου μανδαρίνου – γραφειοκράτη των Βρυξελλών να καταλάβει ότι μια υπογραφή δεν σημαίνει απολύτως τίποτε και ότι ανά πάσα στιγμή κάποιος μπορεί με οποιοδήποτε πρόσχημα να απεμπλακεί από αυτή.

Ή μήπως νομίζει ότι τότε θα τεκμηριώσει το γιατί θα πετάξει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης;

Μα έτσι όπως πορεύεται μέχρι να καταλάβει που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα, ουδείς θα ασχολείται με την Ελλάδα αφού θα κάνουν την πικρή σκέψη ότι αν είχαν δράσει εξ αρχής, τα 350 δισεκατομμύρια θα φάνταζα… φιστίκια…

Πλέον, φωνές από την Ιταλία δίνουν συγχαρητήρια στην Ελλάδα και στους πολιτικούς της ηγέτες αφού αντιλαμβάνονται ότι τα δικά τους προβλήματα είναι χειρότερα:

«Πράξη μεγάλης πολιτικής ευθύνης» χαρακτήρισε τις διαδικασίες για την δημιουργία νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα, ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι, γραμματέας του Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος, της αντιπολίτευσης στην Ιταλία.

Ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι τόνισε πως «η προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης ευρείας συμμετοχής, που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα, είναι μια πράξη μεγάλης πολιτικής ευθύνης» και πρόσθεσε:

«Πρόκειται για μια πράξη που χρειάζεται και η Ιταλία.

Από την κίνηση αυτή, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, υπάρχει μια σαφής επίγνωση, που λείπει ακόμα από την χώρα μας.

Πρόκειται για σημείο αναφοράς, διότι δείχνει πως στην Αθήνα κατάλαβαν ότι για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση, πρέπει να γίνει μια πολιτική κίνηση. Φυσικά, παράλληλα, ξέρουμε ότι κάθε χώρα έχει και τις ιδιαίτερες ισορροπίες και πολιτικές συνταγές της».

Εμείς δεν μπορούμε να προσθέσουμε τίποτε περισσότερο, ευελπιστώντας κάποιοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιληφθούν την κατάσταση και να «συμμορφωθούν», επιστρέφοντας τον χαρακτηρισμό που με θράσος απηύθυναν στην Ελλάδα, την κοινωνία της και τους πολιτικούς της, ασχέτως των αντιρρήσεων, των ενστάσεων και της σφοδρής κριτικής την οποία και εμείς έχουμε ασκήσει.

defence-point.gr

Ο Σαρκοζί θέλει να διώξει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη!

Τελικά, όπως φαίνεται από την είδηση που ακολουθεί, ο Γάλλος πρόεδρος αποδέχθηκε την πρόταση των εμπειρογνωμόνων για την υιοθέτηση δραστικών αλλαγών στην Ενωμένη Ευρώπη οι οποίες θα συνεπάγονται επί της ουσίας την δημιουργία μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, με την… χαμηλή ταχύτητα να βρίσκεται… για να βρίσκεται και να εξυπηρετεί τα οικονομικά – πρωτίστως αλλά όχι μόνο – συμφέροντα των ισχυρών της Ένωσης!

Την πρόβλεψη πως η πορεία που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση οδηγεί σε ένα «μοντέλο δύο ταχυτήτων» έκανε λοιπόν ο Γάλλος πρόεδρος, μιλώντας σε φοιτητές στο Στρασβούργο.
Ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε χαρακτηριστικά πως με την επικείμενη διεύρυνση της ΕΕ προς Ανατολάς, εκ των πραγμάτων δεν θα είναι εφικτή μια πλήρης ενοποίηση, μια συνομοσπονδιοποίηση!

Ο Σαρκοζί τόνισε πως το εφικτό μοντέλο ενοποίησης της Ε.Ε. είναι αυτό που θα αποτελείται από ένα σκληρό πυρήνα ομόσπονδων κρατών και μια εξωτερική περιφέρεια.
«Υπάρχουν 27 από εμάς. Είναι ξεκάθαρο, ότι τελικά θα συμπεριλάβουμε και τα Βαλκάνια.
Θα είμαστε 32, 33 ή 34. Κανείς δεν πιστεύει ότι η ενοποίηση θα είναι δυνατή για 33, 34 ή 35 κράτη», υπογράμμισε χαρακτηριστικά και συνέχισε… προβλέποντας πως «θα δημιουργηθεί μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων.
Η πρώτη ταχύτητα θα κινηθεί προς μια πιο στενή ολοκλήρωση και η δεύτερη για μια συνομοσπονδία στην Ε.Ε.». Τέλος, επανέλαβε την άποψη του ότι η ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ ήταν ένα λάθος…
Δεν τα έλεγε αυτά ο συμπλεγματικός με το ύψος του (όπως ο Βορειοκορεάτης δικτάτορας Κιμ Γιονγκ Ιλ) Γάλλος ηγέτης, όταν προσπαθούσε να πουλήσει στη Ελλάδα κάθε λογής οπλικό σύστημα!
Μήπως να μας ενημερώσει αν ισχύει (αφού πρώτα μάθουμε, επιτέλους, αν υπάρχει) και αυτή η περίφημη πρόταση για τις φρεγάτες FREMM που θα τις χρηματοδοτούσαν μόνοι τους οι Γάλλοι, από την καλή τους την καρδιά επειδή μας αγαπούν και θλίβονται για τα οικονομικά μας προβλήματα;

Μήπως να του διαμηνυθεί ότι εάν, λέμε εάν, είναι πάλι πρόεδρος της Γαλλίας και φέρει αυτό το άθλιο σχέδιο διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς συζήτηση, η Ελλάδα πολύ απλά θα αλλάξει την πολιτική της και θα προβάλλει βέτο στην ένταξη των βαλκανικών χωρών;
Διότι όπως φαίνεται, το να πρωταγωνιστείς στην ένταξή τους είναι τελικά αντιπαραγωγικό.

Αντί φραστική τουλάχιστον υποστήριξη, αυτό που έχουμε εισπράξει από τους Βαλκάνιους υποψήφιους εταίρους είναι είτε «γελάκια» ικανοποίησης και δηλώσεις ότι τους εξυπηρετεί η κατάσταση στην Ελλάδα (Βούλγαροι), είτε χαρά και προσμονή να βρεθεί εκτός η Ελλάδα για να γίνουν αυτοί δεκτοί (Σκοπιανοί).
Μήπως τους παραχάιδεψε η ελληνική διπλωματία και ήρθε η ώρα να τους τρίξει λίγο τα δόντια;
Ενημερώνοντας βέβαια και τον αγριωπό Νικολά που ξέχασε τους γαλλικούς του τρόπους στο Παρίσι και δεν βγήκε στην πόρτα να υποδεχθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό όταν τον κάλεσε για εξηγήσεις στις Κάννες στη συγκέντρωση των G20;

Λες και δεν μπορούσε να τον υποδεχθεί απλά βλοσυρός, λες και δεν θα καταγραφόταν κι αυτό!
Λες και είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι η προσβολή δεν είναι στον Παπανδρέου αλλά στον ελληνικό λαό…
Πάνω-κάτω τα ίδια δεν έκανε και με τον μακαρίτη τον συνταγματάρχη Καντάφι ο ανήθικος πολιτικά όπως μας προκύπτει από την ανωτέρω ανάλυση Σαρκοζί;

Δεν ήθελε να του πουλήσει μαχητικά Rafale και να πάρει πετρελαϊκά συμβόλαια και όταν είδε ότι το τότε καθεστώς διαπραγματευόταν σκληρά φρόντισε να δείξει τη φιλία του έμπρακτα;

Θυμίζουμε, ότι αμερικανικό και γαλλικό μαχητικό ερίζουν για το ποιο από τα δύο ακινητοποίησε με πλήγμα την αυτοκινητοπομπή του Καντάφι για να ακολουθήσει ο μαρτυρικός του θάνατος στα χέρια των εχθρών του που φρόντισαν να δείξουν έμπρακτα την ανθρωπιά τους και να δικαιολογήσουν τη δυτική υποστήριξη.

Προτείνουν καύση οι «μνηστήρες» των σκουπιδιών

Μάχη με τον χρόνο και τα σκουπίδια θα δώσει τους επόμενους μήνες η μεταβατκή κυβέρνηση, καθώς τα περιθώρια για εξεύρεση άμεσης λύσης στη διαχείριση των 2 εκατ. τόνων στερεών αποβλήτων του Λεκανοπεδίου κολλάει στη χρηματοδότηση των έργων.

Στα τέλη Οκτωβρίου ολοκληρώθηκε η δημόσια διαβούλευση για τα τέσσερα εργοστάσια απορριμμάτων της Αττικής και υπήρξε ζωηρό ενδιαφέρον από την πλευρά των εκπροσώπων του κλάδου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ άλλων στη διαδικασία συμμετείχαν η γαλλική Suez, η Ιντρακάτ, η Μεσόγειος, η Waste Cyclo, που αποτελεί κοινοπραξία μεταξύ της ΔΕΗ και της ισπανικής Urbaser, ο Σύνδεσμος Εταιρειών Κομπόστ, η Engal του κ. Γιώργου Αλεξάκη, ενώ απόντες ήταν ηχηρά ονόματα της αγοράς, όπως η Ηλέκτωρ του ομίλου Μπόμπολα και η Veolia, που φέρονται να δυσπιστούν για το timing του διαγωνισμού.

Σε ό,τι αφορά τις προτεινόμενες τεχνολογίες, η πλειονότητα των εταιρειών προκρίνει την καύση με το επιχείρημα ότι είναι αδύνατον να επιτευχθεί ο στόχος που βάζει η κυβέρνηση το ανώτατο επιτρεπόμενο υπόλειμμα που θα οδηγείται για ταφή να μην ξεπερνά το 25%.

Παρ’ όλα αυτά, είναι σαφές ότι η παρουσία των ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων στη διαβούλευση δεν ήταν δεσμευτικού χαρακτήρα και δεν προεξοφλεί ότι όλες οι εταιρείες που κατέθεσαν τις απόψεις και τις παρατηρήσεις τους θα προσέλθουν στον επικείμενο διαγωνισμό ή ότι όσες δεν προσήλθαν δεν θα καταθέσουν προσφορά.

Εχει όμως την αξία της η υπογράμμιση σχεδόν όλων των συμμετεχόντων ότι υπό τις παρούσες συνθήκες θα είναι πολύ δύσκολη η χρηματοδότηση των έργων. Γι’ αυτό και σε πολλές από τις παρατηρήσεις που υποβλήθηκαν τονίζεται η ανάγκη η Πολιτεία να δώσει τις απαραίτητες εγγυήσεις για την πληρωμή των έργων, που αποτελούν βασική προϋπόθεση για να ανοίξουν οι κάνουλες των τραπεζών.

Ο προϋπολογισμός των τεσσάρων μονάδων διαχείρισης και επεξεργασίας αποβλήτων ανέρχεται σε 430 εκατ. ευρώ, από τα οποία η εθνική και κοινοτική συμμετοχή θα είναι μόλις 140 εκατ. ευρώ. 

Τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα βάλουν οι ιδιώτες που θα αναλάβουν τα έργα με ΣΔΙΤ, μόνο που φαντάζει με ανέκδοτο ο τρόπος που θα πείσουν τις τράπεζες να τους δανείσουν.

http://www.protothema.gr/

ΠΗΓΗ:http://ksipnistere.blogspot.com/2011/11/blog-post_579.html

Αναρτήθηκε από ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΗΣ στις 1:52 μ.μ.

'' Ιδανική λύση: Χρεοκοπία εντός του ευρώ''

Οι Financial Times παρουσιάζουν τη διαφορά της χρεοκοπίας εντός και εκτός ευρωζώνης, με ένα πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, γράφοντας δηλαδή :'' σύντομα θα εύχεστε να την είχατε αντιληφθεί''.

Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο :'' Ιδανική λύση: Χρεοκοπία εντός του ευρώ''

Ήταν η πιθανότητα που όλοι φοβούνταν αλλά κανείς δεν τολμούσε να ξεστομίσει –μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Ξαφνικά, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, τέθηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. «Θα μείνετε ή θα φύγετε;» Πολλοί Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται πια. Θα έπρεπε όμως. Οι ηγέτες τους ενδιαφέρονται.

Και να γιατί: Η Ελλάδα θα κάνει αναδιάρθρωση χρέους. Μπορεί να την κάνει «εντός του ευρώ» και μπορεί να την κάνει «εκτός του ευρώ». Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι κρίσιμη. Αν αντιλαμβάνεστε ήδη την διαφορά, σταματήστε να διαβάζετε. Αν όχι, σύντομα θα εύχεστε να την είχατε αντιληφθεί.

Γιατί; Διαβάστε τώρα τη συνέχεια, για να αντιληφθείτε τι θα σημαίνει έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη:

1. Το υπουργικό συμβούλιο της Ελλάδας αποφασίζει έξοδο. Αρχίζουν να κυκλοφορουν φήμες. Οι Έλληνες πολίτες σηκώνουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ, όσο έχουν ακόμη το ευρώ και όχι την δραχμή. Η προσφορά τραπεζογραμματίων στερεύει. Οι επιχειρήσεις μεταφέρουν τα ρευστοποιήσιμα πλεονάσματά τους στο εξωτερικό. Οι ξένοι πιστωτές σταματούν τον δανεισμό των ελληνικών επιχειρήσεων. Οι τράπεζες κλείνουν τις πόρτες.

2. Κατόπιν έκτακτου υπουργικού συμβουλίου, η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει την εισαγωγή της νέας δραχμής. Επιβάλλονται έλεγχοι κεφαλαίου καθώς και έλεγχοι στα σύνορα ώστε να εφαρμοστούν. Ο δημόσιος τομέας «γυρνάει» σε εγχώριο νόμισμα. Η αξία της δραχμής βουλιάζει. Ο ελληνικός πληθωρισμός εκτινάσσεται.

3. Ξεσπούν διαμάχες όσον αφορά τα χρέη του ιδιωτικού τομέα (για παράδειγμα όσον αφορά ένα δάνειο γερμανικής τράπεζας σε ελληνική θυγατρικής μιας πολυεθνικής όπως η BMW). Η υποχρέωση παραμένει δάνειο σε ευρώ ή μετατρέπεται σε δάνειο σε δραχμή; Αν είναι δάνειο σε δραχμές, τότε η γερμανική τράπεζα έχει πρόβλημα, καθώς ένα ενεργητικό σε δραχμές αξίζει ελάχιστα σε σχέση με την λογιστική αξία σε ευρώ. Αν, από την άλλη πλευρά, η υποχρέωση παραμένει σε ευρώ, τότε έχει πρόβλημα και η τράπεζα και η επιχείρηση, καθώς ο οφειλέτης έχει ένα δάνειο σε ευρώ που πρέπει να εξυπηρετήσει με, υποτιμημένα σε δραχμές, έσοδα.

4. Αρχίζει η μετάσταση. Οι Πορτογάλοι φοβούνται ότι μπορεί να συμβεί και σε αυτούς. Οι Πορτογάλοι πολίτες αρχίζουν να αποσύρουν τα ευρώ τους από τις τράπεζες, με τον φόβο ότι θα τους τα μετατρέψουν σε εσκούδα. Οι πορτογαλικές εταιρείες μεταφέρουν κεφάλαια στο εξωτερικό για να προφυλαχθούν. Κλείνουν τράπεζες. Σύντομα εμφανίζονται ανάλογα σκηνικά στην Ιρλανδία, καθώς και στην υπόλοιπη Μεσόγειο. Οι υπόλοιπες τράπεζες σταματούν τις δοσοληψίες με τις τράπεζες των περιφερειακών κρατών.

5. Διογκώνεται η σύγχυση όσον αφορά την εμβέλεια του ανοίγματος των ευρωπαϊκών τραπεζών στον ιδιωτικό τομέα της περιφέρειας. Οι συναλλαγές με τις ευρωπαϊκές τράπεζες και μεταξύ τους, σταματούν. Οι τραπεζικές μετοχές μηδενίζονται και τα επενδυτικά καταφύγια εκτινάσσονται. Αντιδρώντας στις εισροές κεφαλαίων, η Ελβετία επιβάλλει τιμωρητικά αρνητικά επιτόκια στις καταθέσεις μη Ελβετών πολιτών.

6. Ο τραπεζικός δανεισμός σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σταματά. Η οικονομική δραστηριότητα μένει στάσιμη.

Θα συνέχιζα, αλλά πιστεύω ότι πιάσατε το νόημα. Δεν θα είναι ωραία εικόνα. Να προσθέσω μόνο το γεγονός ότι το άνοιγμα των ευρωπαϊκών τραπεζών προς τον ιδιωτικό τομέα (εταιρείες και νοικοκυριά) της περιφέρειας, είναι πολλαπλάσιο του ανοίγματος προς τον δημόσιο τομέα (κρατικό χρέος.)

Οι συνεπαγόμενοι κίνδυνοι είναι αυτό που κάποτε ονομάζαμε «δια-κρατικό κίνδυνο». Ενας όρος που έμαθαν καλά οι Αμερικανοί τραπεζίτες μιας κάποιας ηλικίας, οι οποίοι κάποτε δάνειζαν ασύστολα δολάρια και πέσο στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα του Μεξικό, για να ανακαλύψουν κάποια στιγμή ότι ο εθνικός κίνδυνος δεν περιλαμβάνει μόνο τον κίνδυνο να μην πληρώσει μια χώρα, αλλά και τον κίνδυνο να απαγορευτεί και στον ιδιωτικό τομέα να μην αποπληρώσει δια νόμου ή μέσω συναλλαγματικών μεταβολών.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες μπορούσαν κάλλιστα να κάνουν το ίδιο λάθος. Το νόημα της δημιουργίας της ευρωζώνης ήταν να καταργηθεί η έννοια του διακρατικού κινδύνου n’est-ce pas; Το να δανείζει μια τράπεζα του Μονάχου την BMW Αθηνών, θα ήταν σαν να δανείζει μια τράπεζα της Νέας Υόρκης στην General Motors της Μοντάνα. Και έτσι θα ήταν, αν μείνει η ευρωζώνη ενωμένη.

Ορισμένοι κορυφαίοι αξιωματούχοι το αντιλήφθηκαν αυτό αρκετά νωρίς. Αλλοι χρειάστηκαν χρόνο για να αντιληφθούν το πραγματικό μέγεθος. Τόσο επικεντρωμένη ήταν η προσοχή όλων στα ανοίγματα σε κρατικά ομόλογα. Κι αυτό εξηγεί την αργή αλλά προβλέψιμη αλλαγή φρασεολογίας: Από την χρεοκοπία στην «τακτική χρεοκοπία», από την χρεοκοπία στην «χρεοκοπία εντός του ευρώ» και τελευταία στην δήλωση: «Θα υπερασπιστούμε το ευρώ με κάθε κόστος».

Ναι, η ευρωπαϊκή ηγεσία έχει καταπιεί τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Τώρα πρέπει να τις μοιραστεί με τους ψηφοφόρους. Οι πολίτες της βορείου Ευρώπης πρέπει να καταλάβουν ότι το συμφέρον τους δεν είναι να διώξουν τους Έλληνες, αλλά να τους κρατήσουν.

Και, δημοψήφισμα ή όχι, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει τις επιπτώσεις που θα έχει μια ελληνική έξοδος από το ευρώ για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Γιατί μια ελληνική χρεοκοπία εντός του ευρώ είναι διαχειρίσιμη και θα γίνει η διαχείρισή της. Η χρεοκοπία εκτός ευρώ εμπεριέχει κινδύνους με πολύ διαφορετικό βάρος και εμβέλεια.

Το ζήτημα είναι αυτό που λέμε «ο ελέφαντας στο δωμάτιο»: Όσοι ήθελαν να τον δουν, μπορούσαν να τον δουν. Για μεγάλο διάστημα, κανένας δεν ενδιαφερόταν, ούτε ήθελε να τον δει. Τώρα δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.