Η προτίμηση των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, αποτελεί σήμερα πρώτιστη ανάγκη για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας, της φτώχειας, των ελλειμμάτων, των βασάνων του Μνημονίου και της υποτέλειας στους ξένους. Αυτό δεν αποτελεί αόριστο ιδεολόγημα, αλλά κοινή λογική και πρακτική εφαρμογή. Η εγχώρια οικονομία είναι ένα κύκλωμα όπου συναλλάσσονται οι παραγωγοί ( επιχειρήσεις) και οι καταναλωτές ( πολίτες). Όταν οι καταναλωτές αγοράζουν προϊόντα από το συγκεκριμένο κύκλωμα της εγχώριας οικονομίας, οι παραγωγοί ( επιχειρήσεις) για να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση προσλαμβάνουν πολίτες (καταναλωτές). Όταν οι τελευταίοι με τα εισοδήματα που απέκτησαν αγοράζουν και νέα προϊόντα από το ίδιο κύκλωμα, δημιουργούν νέα ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών, που με τη σειρά της έχει ως αποτέλεσμα την πρόσληψη και νέων πολιτών ( καταναλωτών). Έτσι, δημιουργείται ένας ανοδικός οικονομικός κύκλος προς όφελος και των δύο πλευρών, αλλά και του κράτους που εισπράττει περισσότερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Με συνέπεια να είναι δυνατή η μείωση ή και εξάλειψη των ελλειμμάτων, η διεύρυνση των δαπανών παροχών για την παιδεία, την πρόνοια, την υγεία, κλπ., η προώθηση των επενδύσεων που αυξάνουν την απασχόληση, κλπ.
Η διαδικασία αυτή σπάει όταν οι καταναλωτές ( πολίτες), αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες έξω από το συγκεκριμένο κύκλωμα της εγχώριας οικονομίας, αγοράζουν δηλ. εισαγόμενα ή ταξιδεύουν για τουρισμό στο εξωτερικό. Αυτό, οδηγεί σε μείωση της ζήτησης των εγχώριων προϊόντων και υπηρεσιών και κατ’ επέκταση σε απολύσεις εργαζομένων. Αγοράζοντας εισαγόμενα ή ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, οδηγούμε στην ανεργία συμπολίτες μας, ενώ βοηθάμε την ανάπτυξη των ξένων οικονομιών. Δεν μπορεί να δεχόμαστε μοιρολατρικά τη συνεχή συρρίκνωση μέχρι εξαφάνιση της ελληνικής παραγωγής. Αν εξαρτιόμαστε μόνο από εισαγωγές, τόσο το χειρότερο για εμάς. Απλώνουμε συνεχώς το χέρι για να μας δανείσουν οι ξένοι ώστε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Αλλά «τα δάνεια τους ανθρώπους τους μετατρέπουν σε δούλους», όπως θα έλεγε και ο Μέανδρος.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά ή πολλά προϊόντα που δεν παράγονται στη χώρα μας και γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να τα αγοράσουμε από το εξωτερικό. Όμως, υπάρχουν πολλά εγχώρια που είναι ισάξια ή και καλύτερα από τα ξένα. Είναι παράλογο να είμαστε ελλειμματικοί ακόμα και στο ισοζύγιο γεωργικών προϊόντων και τροφίμων, με δεδομένο ότι τουλάχιστο στον τομέα αυτό κάθε άλλο παρά υστερούμε. Είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που επιλέγουν διακοπές στο εξωτερικό, την ίδια ώρα που ελληνικοί τουριστικοί παράδεισοι είναι ανενεργοί. Σήμερα, οι εισαγωγές είναι υπερδιπλάσιες των εξαγωγών μας και αυτό πρέπει όλοι να βοηθήσουμε να ανατραπεί. Μόνο το 20% των εισαγόμενων αν υποκατασταθούν από εγχώρια, η ελληνική οικονομία θα έχει όφελος περίπου 10 δις ευρώ το χρόνο. Με το ποσό αυτό, θα μπορούσαν να καλυφθούν οι συνολικές δαπάνες (αμοιβές, ασφαλιστικές εισφορές κλπ) για 600.000 νέες θέσεις εργασίας.
Για τους λόγους αυτούς, Επιμένουμε Ελληνικά, λογικά, δυνατά ή και φανατικά. Οφείλουμε να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες γιατί απλούστατα έτσι στηρίζουμε τον εαυτό μας, το σπίτι μας, τη χώρα μας. Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε σε εισαγόμενα, χάνεται από τον τόπο αυτό. Κλείνει ελληνικές επιχειρήσεις. Προσθέτει και άλλες ουρές ανέργων. Οδηγεί σε μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, αδιέξοδα, απελπισία. Μας αναγκάζει να γινόμαστε επαίτες δανεικών από τους ξένους που μας μεταβάλλουν σε υποτελείς τους. Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε για την αγορά ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών δίνει ανάσα ζωής σε ελληνικές επιχειρήσεις, δουλειές σε δικούς μας ανθρώπους, σε συμπολίτες, σε μέλη της οικογένειάς μας. Σκεφτείτε: αν 10 εκ. πολίτες δαπανήσουν μόνο 100 ευρώ το χρόνο σε ελληνικά προϊόντα, υπηρεσίες ή τουριστικούς προορισμούς, αυτό σημαίνει έσοδα 1 δισ. ευρώ. Απ’ αυτά, λίγο περισσότερο από τα μισά περίπου, δηλ. 600 εκ. ευρώ, στηρίζουν 60.000 θέσεις εργασίας.
Γι’ αυτό, όταν αγοράζουμε οτιδήποτε, αναζητούμε επίμονα τα ελληνικά προϊόντα. Επιλέγουμε συνειδητά το ρύζι, τα μακαρόνια, η σοκολάτα, το κρέας, κλπ., να είναι ελληνικά. Γιατί όχι, αλλάζουμε και κάποιες συνήθειες. Μπορούμε λχ., να προτιμήσουμε το ελληνικό κρασί ή το τσίπουρο από το ουίσκι ! Εφέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ταξιδεύουμε μόνο στην Ελλάδα. Επιλέγουμε για τις διακοπές μας έναν προορισμό από τη μαγική μας χώρα. Την ομορφότερη χώρα του κόσμου, που σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται τη στήριξή μας. Εφέτος δεν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό. Περιορίζουμε όσο γίνεται τις αγορές εισαγόμενων. Στηρίζουμε το σπίτι μας που περνάει δύσκολες ώρες. Στηρίζουμε τη χώρα αυτή που όσο και αν μας πληγώνει κάποτε, είναι δική μας, έρχεται από πολύ παλιά και έχει δικαίωμα στο μέλλον. Το οφείλουμε στον εαυτό μας και πάνω απ’ όλα στα παιδιά μας. Και ας μη ρωτάμε μόνο τι κάνει η χώρα μας για εμάς, αλλά και τι κάνουμε εμείς για τη χώρα μας.
