«Στο τέλος νικά πάντα η αλήθεια. Δυστυχώς είμαστε ακόμα στην αρχή…» είχε πει κάποτε ο Σλοβένος θεατρικός συγγραφέας Ζάρκο Πέταν. Μια φράση με νόημα διαχρονικό και ταυτόχρονα επίκαιρο, ειδικά τώρα, σε μια εποχή που φαίνεται πως, πολλές φορές, η επίκληση στην αλήθεια έρχεται για να καλύψει την ανομία, το ψέμα, την αμαρτία.
Οδεύοντας προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές, γινόμαστε
μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου τακτικής λασπολογίας και ψεύδους. Την ώρα που
οι εργαζόμενοι του Δήμου Φυλής παραμένουν απλήρωτοι, οι διοικούντες
διατυμπανίζουν πως για αυτές τις καθυστερήσεις δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Φταίνε
άλλοι!
Κι αν αυτή η μετακύλιση ευθυνών έχει γίνει δεύτερη φύση της
δημοτικής αρχής, φαίνεται πως πλέον αντιμετωπίζουμε και την τακτική της
συκοφαντίας. Η «ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ»
βρέθηκε κατηγορούμενη από τους πραγματικά ένοχους, οι οποίοι συνεχίζουν και
ρίχνουν τα βάρη αλλού για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.