Κοινωνία Ώρα Μηδέν

Την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται στο χειρότερο οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο της τελευταίας 50ετίας, με 2.000.000 ανέργους, εξαφανισμένη την μεσαία τάξη, διαλυμένη την υγεία και την παιδεία, ανύπαρκτα δικαιώματα για αυτούς που ακόμα δουλεύουν, χιλιάδες αυτοκτονίες, τα σπίτια έτοιμα για πληστηριασμούς και την δημοκρατία σε κώμα, κάποιοι ακόμα προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα πάμε καλά. Η κατάσταση μου θυμίζει το παλιό ανέκδοτο με το γιατρό που βγαίνοντας από το χειρουργείο ανακοίνωσε στους συγγενείς ότι η εγχείρηση επέτυχε αλλά δυστυχώς ο ασθενής απεβίωσε.

Το ζήτημα είναι τώρα τι κάνουμε;

Έχουμε δύο επιλογές:

1) Ψηφίζουμε τους ίδιους που μας οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο. Κοιτάμε ατομικά να επιβιώσουμε αν μας πετάξουν κανένα ξεροκόμματο για την ψήφο μας και σκύβουμε το κεφάλι.

2) Γινόμαστε ενεργοί πολίτες, σηκωνόμαστε από τον καναπέ, ενωνόμαστε μεταξύ μας με ένα κοινό σκοπό: την απελευθέρωσή μας, γραφόμαστε όλοι σε συλλόγους πάσης φύσεως, σωματεία κτλ, η δημιουργούμε καινούργιες ομάδες ανταλλαγής απόψεων (έστω και διαδικτυακές) αν αυτές που υπάρχουν δεν μας ικανοποιούν, τιμωρώντας αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ.

Μία ψήφος κάθε 4-5 χρόνια δεν αρκεί για να αλλάξει κάτι. Αν ψηφίσουμε το τάδε κόμμα και όποτε καλεί σε συλλαλητήριο εμφανίζονται μια χούφτα άνθρωποι, αυτός που το εκπροσωπεί δεν μπορεί να πείσει κανένα και να αλλάξει τα πράγματα. Μόνο 1-2 εκατομμύρια κόσμος στο δρόμο προκαλούν σεισμό. Επίσης στο δήμο η απομάκρυνση της χωματερής και των προγραμματισμένων εργοστασίων δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανένα Δήμαρχο χωρίς την συνολική υποστήριξη του κόσμου.

Κλείνοντας θα ήθελα να δώσω ένα τόνο αισιοδοξίας. Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει ως έθνος να επιβιώνουμε για πάνω από 3500 χρόνια σημαίνει ότι έχουμε την λαϊκή σοφία και επίγνωση να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις όταν οι καιροί το απαιτούν και να προχωρούμε μπροστά κοιτώντας το μέλλον στα μάτια. Καλή Σαρακοστή.

Πανάγος Δημήτριος 
Υποψ. Διδάκτορας ΕΜΠ 
Υποψ. Δημοτικός Σύμβουλος 
με την παράταξη του Σάββα Σάββα.