Κύριοι, αδειάστε μας τη γωνιά

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ

Μετά τα πρόσφατα γεγονότα κατάργησης της δημοτικής αστυνομίας και των θέσεων των σχολικών φυλάκων, αναρωτιέται κανείς πόσοι ακόμη άνθρωποι θα βρεθούν άνεργοι, πόσες οικογένειες θα βρεθούν στο δρόμο, στα πρόθυρα της απελπισίας, μέχρι να «εξυγιανθεί» πλήρως το Δημόσιο...

Δυστυχώς είναι αυτοί οι μέχρι πριν λίγο «τυχεροί» και «βολεμένοι» δημόσιοι υπάλληλοι που πρέπει να θυσιαστούν για να σωθούμε οι υπόλοιποι και όλοι μαζί περιμένουμε καρτερικά, παθητικά, την ανάπτυξη να έρθει ως μάννα εξ ουρανού. (Αναρωτιέμαι πάντως με την απόλυση ενός ανθρώπου πόσοι είναι αυτοί οι άλλοι που «σώζονται»; ).

Σε τοπικό επίπεδο ορισμένες μικρές κοινωνίες αυτοοργανώνονται, για να βρουν εναλλακτικές λύσεις με προσανατολισμό τον τουρισμό ή τοπικά αγροτικά και παραδοσιακά προϊόντα, με τη βοήθεια, την καθοδήγηση και τη στήριξη σε πολλές περιπτώσεις εμπνευσμένων τοπικών αρχόντων, που έχουν όραμα και όρεξη να βοηθήσουν τον τόπο τους και τους ανθρώπους του.

Εμείς βέβαια στο Δήμο Φυλής, δε χρειάζεται να κάνουμε απολύτως τίποτα, τη λύση για την «ανάπτυξη» την έχουμε βρει εδώ και πολλά χρόνια ...στα σκουπίδια. Μπορεί να μυρίζει λιγάκι, μπορεί να πεθαίνουν και κάπως περισσότεροι στο Δήμο μας από καρκίνο, αλλά μπρος στην ανάπτυξη πρέπει να γίνουν θυσίες, όπως άλλωστε και στη χώρα. Αντισταθμιστικά, κι άλλα αντισταθμιστικά που βέβαια έφεραν για κάποια χρόνια έργα και υποδομές στην περιοχή και έδωσαν και μια δουλίτσα στο φτωχό δημότη αλλά τώρα τι γίνεται;

Τα αντισταθμιστικά «ρέουν» πια με δυσκολία, οι «θυσίες» της περιοχής δεν μπορούν να σώσουν ούτε το δημοτικό αστυνομικό, ούτε το σχολικό φύλακα, ούτε σε λίγο και έναν στους δύο δημοτικούς υπαλλήλους που κινδυνεύει να χαρακτηριστεί «πλεονάζον προσωπικό» ή να τεθεί κι αυτός σε διαθεσιμότητα, ούτε τα καταστήματα και τις μικρές επιχειρήσεις που μαραζώνουν και κλείνουν, ούτε τους ελεύθερους επαγγελματίες, τον επιστημονικό και τεχνικό κόσμο της περιοχής που δεν μπορεί πια ούτε τις ασφαλιστικές του εισφορές να πληρώσει.

Και η δημοτική αρχή περιμένει καρτερικά, παθητικά τη λύση να έρθει ως μάννα εξ ουρανού. Καμία εναλλακτική πρόταση, καμία ουσιαστική δράση πραγματικής ανάπτυξης, καμία αξιοποίηση των διαθέσιμων ανθρώπων και κεφαλαίων. Μονάχα υποσχέσεις, ψέματα και αδιαφορία.

Κύριοι, χορτάσαμε πια, αδειάστε μας τη γωνιά.

Ο Χρήστος Μουζακίτης είναι Μηχανολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π.