Εδώ και αρκετούς μήνες βλέπουμε τους πάντες να ορθώνουν «αποφασιστικά» ανάστημα, προκειμένου οι αποφάσεις του κ. Σγουρού -ο οποίος προκλητικά μίλησε για «επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους» υποτιμώντας δίχως ίχνος ντροπής τα δεινά που έχουν προκαλέσει όλα αυτά τα χρόνια στην περιοχή μας τα σκουπίδια όλης της Αθήνας- να μείνουν στη θεωρία.
Φυσικά ο αγώνας μας δεν σταματά, όμως το πρόβλημα δεν ξεκίνησε τώρα, ούτε πριν από ένα μήνα. Η «κατάρα» της Χωματερής είναι μια θλιβερή ιστορία, την οποία λίγοι επεσήμαιναν την εποχή που κάποιες τσέπες γέμιζαν αλόγιστα εις βάρος του λαού. Ναι, τώρα βλέπουμε τους πάντες να βροντοφωνάζουν, ωστόσο τι γινόταν τότε που όλα τα στόματα για κάποιους λόγους ήταν ερμητικά κλειστά;
Κι όμως, δεν ήταν όλα. Ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ» κ. Σάββας Σάββας από τη θέση του Νομαρχιακού Συμβούλου, είχε τότε «καυτηριάσει» τις πρακτικές εκείνων που μετέτρεψαν, εξυπηρετώντας προφανώς συμφέροντα που στο διάβα του χρόνου έγιναν διακριτικά στα μάτια του λιοσιώτικου -και όχι μόνο- λαού, τη Χωματερή σε χώρο ανεξέλεγκτης εναπόθεσης ρύπων.
Ο κ. Παππούς στην τοποθέτησή του στο επεισοδιακό τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, επέλεξε να κάνει μια άστοχη επίθεση στον Σάββα Σάββα, ωστόσο όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν (και πιθανώς να ξέχασε ο κ. Παππούς, ενδεχομένως δικαιολογημένα καθώς ακόμα βρισκόταν σε μια σχετική ένταση απόρροια της επίθεσης που δέχθηκε) «scripta manent» δηλαδή «τα γραπτά μένουν»!
Στις παρακάτω αράδες, παραθέτουμε αναλυτικά τη σχετική ομιλία του Σάββα Σάββα από την 4η Συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβούλιου που έλαβε χώρα τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2003, την οποία με πολλή κόπο καταφέραμε να ανασύρουμε από τα σχετικά αρχεία. Επίσης για τους απανταχού… άπιστους παραθέτουμε σε μορφή φωτογραφιών και τα ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ για να προλάβουμε οποιαδήποτε (νέα) λάθος τοποθέτηση…
Πραγματικά, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξίζει μια ανάγνωση.
ΣΑΒΒΑΣ ΣΑΒΒΑΣ:
«Αγαπητοί συνάδελφοι πραγματικά με χαροποιεί το γεγονός πως ένα τόσο μεγάλο ζήτημα (σ.σ. Χωματερή) αποτελεί θέμα για σύγκρουση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, κάτι που σημαίνει πως όλοι μας έχουμε ευαισθησία στο συγκεκριμένο θέμα.
Ταυτόχρονα όμως, με λυπεί το γεγονός ότι τόσες και τόσες συνεδριάσεις, τόσες και τόσες διοικήσεις είτε Νομαρχιακές είτε τοπικές αυτοδιοικήσεις δεν κατάφεραν να δώσουν μια λύση στο τεράστιο αυτό ζήτημα.
Είμαι πεπεισμένος πως από τα χρόνια που ξεκίνησε ο Δήμος Άνω Λιοσίων σαν κοινότητα μέχρι σήμερα με τις εναλλαγές και του Κοινοτάρχη και των Δημοτικών Αρχόντων, κανένας μα κανένας, από τον κύριο Γιώργο Λιόση, όσο μπορώ εγώ να θυμάμαι, τον κύριο Γιώργα, τον κύριο Πανάγο, τον κύριο Παπαδήμα δεν φανταζόταν ότι η χωματερή θα έφθανε στη σημερινή τραγική της κατάσταση.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει Νομαρχιακός Σύμβουλος ή Δήμαρχος που να υποστηρίζει πως η χωματερή των Άνω Λιοσίων είναι ότι καλύτερο. Η εικόνα της είναι πραγματικά τραγική.
Η χωματερή σαν μέρος του προβλήματος στο Θριάσιο πεδίο που ξεκίνησε με την αλόγιστη εφαρμογή μιας βιομηχανικής ανάπτυξης στο Θριάσιο, είναι στην πυραμίδα της μόλυνσης. Τέσσερις δεκαετίες τώρα, το θέμα διογκώθηκε. Συζητήσεις επί συζητήσεων, αποφάσεις επί αποφάσεων, υπαναχωρήσεις της κεντρικής εξουσίας επί υπαναχωρήσεων και καμία απόφαση δεν λήφθηκε.
Άκουσα από την κυρία πρόεδρο προηγουμένως ότι η κυρία Παπανδρέου θα τελεσιδικήσει Φλεβάρη, Μάρτη. Έχει ξαναγίνει όμως αυτό. Και πάλι υπήρξε υπαναχώρηση. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι θα ξανασυμβεί. Βέβαια δεν έχουμε παρά να περιμένουμε.
Στο Σχιστό όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα το 1993-94 και η περιοχή κορέστηκε από αστικά απόβλητα, δεν έψαξαν να βρουν λύση πως θα συνεχίσουμε να διατηρήσουμε τη χωματερή. Το μετέφεραν σε μας που, καλώς ή κακώς, για κοινωνικούς λόγους θέλω να πιστεύω, γίναμε αποδέκτες και εκείνης της χωματερής.
Δεν υπήρξε όμως ένα χρονοδιάγραμμα και δεν ξέρω ποιος ευθύνεται για αυτό. Μπορούσαμε για να εξυπηρετήσουμε την πρωτεύουσα για ένα, δύο τρία ή τέσσερα χρόνια να δεχθούμε, αλλά ως εκεί.
Οι κοινωνικοί λόγοι κάποια στιγμή εκπίπτουν. Το θέμα σήμερα είναι ότι η χωματερή δεν υπόκειται σε καμία διαδικασία ελέγχου. Δεν πληρούνται αυτά που ορίζει ο νόμος. Η χωματερή σήμερα είναι ανεξέλεγκτη. Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία διαδικασία ελέγχου, για το τι είδους απορρίμματα θάβονται εκεί. Και θα ήθελα πραγματικά να ρωτήσω ποιος μπορεί να μας απαντήσει.
Εάν δεν υπάρχει διαδικασία ελέγχου να οριστεί. Είτε από το Δημαρχείο, είτε από τον Δήμαρχο , είτε από τον Νομάρχη, είτε το Νομαρχιακό συμβούλιο, ποια επιτροπή είναι εκείνη που τελικά θα μας αποδώσει ποια είναι η χημική σύσταση των απορριμμάτων.
Εμένα σαν δημότης της Δυτικής Αττικής σαν δημότη των Άνω Λιοσίων, σαν επιστήμονα των Άνω Λιοσίων με προσβάλλει η εικόνα της χωματερής. Αυτό νομίζω ότι είναι κοινά αποδεκτό από όλους μας. Λύσεις που προσβλέπουν με τον οποιονδήποτε τρόπο σε μια παράταση ζωής, σε μια νέα μορφή διαχείρισης, προσωπικά εμένα δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Και εδώ πρέπει να σταθούμε στο εξής: Η Ανατολική Αττική καλά κάνει. Βλέπει την αλήθεια μας, βλέπει την ελαστικότητά μας, βλέπει την πιπιλίζων καραμέλα και ξεγλιστράει. Και θα ξεγλιστράει για καιρό ακόμα. Το θέμα δεν είναι αν θα πάνε κάπου αλλού, αν θα μείνουν εδώ, αν θα τα δεχθούν κάποιοι άλλοι. Το θέμα είναι να μπει ένα χρονοδιάγραμμα. Τελικά τι θέλουμε; Θέλουμε να λειτουργεί μια ανεξέλεγκτη χωματερή, ένα «Χ.Υ.Τ.Α.» ή ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης; Και ένα δεύτερο, ένα τρίτο, ένα τέταρτο; Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε.
Νομίζω ότι η εξουσία ξεκινά από εκεί. Τι θέλουμε για τη Δυτική Αττική. Αν δεν προκαθορίσουμε τι θέλουμε, θα έχουμε πάλι παλινωδίες, υπαναχωρήσεις και συζητήσεις. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε. Εγώ δεν μπαίνω στη διαδικασία του 1/3 ή των 2/4, του ¼, των 200 τόνων. Εγώ θέλω να υπάρξει μια απόφαση που να λέει πως το 2012 η χωματερή με την υφιστάμενη μορφή σαν ανεξέλεγκτος χώρος απόθεσης απορριμμάτων δεν θα λειτουργεί.
Να λειτουργήσει το εργοστάσιο ανακύκλωσης, βεβαίως να μην χάσουν οι Δήμοι τα οφέλη, βεβαίως να μην ζημιωθούν οι κοινότητες που τόσα χρόνια έχουν δεχθεί το πρόβλημα, δεν μπορεί όμως αυτή η κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχό μας.
Το ότι η φωτιά που άναψε πριν από 20 ημέρες έσβησε σήμερα, τι σημαίνει; Ότι δεν μπορεί να γίνει σωστή διαχείριση. Ότι η εναπόθεση των απορριμμάτων είναι ανεξέλεγκτη. Δεν φταίνε οι εργαζόμενοι εκεί. Δεν φταίει η διοίκηση θέλω να πιστεύω. Φταίει ο μεγάλος ρυπογόνος στόλος που πέφτει στη χωματερή. Δεν προλαβαίνουμε να λειτουργήσουμε ως είθισται.
Δεν νομίζω ότι δεν ξέρει το προεδρείο του ενιαίου συνδέσμου πως πρέπει να λειτουργήσει; Γνωρίζει. Αλλά είναι τόσος ο φόρτος των ρίπων που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει.. Το αν μολύνει η χωματερή δεν μπορούμε να το πούμε με στοιχεία, εγώ πιστεύω πως αυτό γίνεται. Δεν μπορούμε να το δούμε. Νομίζω πως η Νομαρχία και ο Δήμος πρέπει να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Ευρωπαϊκά εργαστήρια ή εσωτερικού, μπορούν να μας φέρουν αυτά τα στοιχεία. Να μας τα μοιράσουν. Να τα μελετήσουν. Γιατί μιλάμε σε άλλη βάση αν υπάρχει πρόβλημα παθολογίας της χωματερής, μιλάμε σε άλλη βάση αν υπάρχει πρόβλημα περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Βέβαια όλα είναι συνυφασμένα. Και έχουν σχέση μεταξύ τους. Αλλά το ένα όμως έχει το χαρακτήρα του επείγοντος. Αυτό της υγείας.
Από κει και πέρα νομίζω πως θα πρέπει να βρούμε μια κοινή φόρμουλα. Μια κοινή πολιτική. Το να λέμε ότι αύριο η χωματερή είναι τοπικό πρόβλημα, να λέμε απλά πως θέλουμε να φύγει, δεν λύνει το πρόβλημα. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Να μην εθελοτυφλούμε. Το πρόβλημα της χωματερής είναι τεράστιο. Πρέπει ο καθένας από εμάς να αναλογιστεί τις ευθύνες του.
Είμαστε εκπρόσωποι δημοτών. Είμαστε εκπρόσωποι του λαού της Δυτικής Αττικής και οφείλουμε να έχουμε ξεκάθαρες θέσεις και απόψεις. Δεν νομίζω να υπάρχει κοινότητα ή δήμος στη Δυτική Αττική που να μην θλίβεται με αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση. Η χωματερή μας είναι υπέρ-κορεσμένη, όλα τα σκουπίδια πέφτουν εκεί, με μια διαδικασία που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Με μια διαδικασία που δεν ξέρουμε τι κρύβει μέσα της. Τα βυτία τα κλειστά, τα ανοικτά.
Το Σχιστό γέμισε. Έκλεισε, χαιρέτησε, αποκατέστησε και τελείωσε. Εμείς έχουμε γεμίσει σαν χώρος, σαν γεωγραφική τοποθεσία, δεν πρέπει να κοιτάμε άλλες λύσεις πλέον; Πήραμε το μερίδιο ευθύνης μας απέναντι στον λαό και τη Νομαρχία Δυτικής Αττικής και δεχτήκαμε τη χωματερή για τέσσερις δεκαετίες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, πρέπει να υπάρξει πίεση στην Κεντρική Εκτελεστική εξουσία…».
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κα Σταυρούλα Δήμου):
«Ολοκληρώστε…»
ΣΑΒΒΑΣ ΣΑΒΒΑΣ:
«Ολοκληρώνω κυρία Πρόεδρε. Να βρουν νέους χώρους και όχι να μας πετάξουν το μπαλάκι, Φυλή, Λιόσια. Μην μας βάλλουν σε ένα δίλλημα εσωτερικής αντιπαράθεσης μεταξύ όμορων δήμων στο ίδιο πεδίο. Γιατί τότε εύλογα, θα πουν κάποιοι, γιατί να πέφτω σε μια ρητή γραμμή που λέγεται Άνω Λιόσια ή μια ρητή γραμμή που λέγεται Φυλή;
Πρέπει κι εκεί ακόμα να υπάρξει ενημέρωση. Πρέπει να δείξουμε ότι έχουμε άποψη. Όταν εννοούμε ότι ο κύκλος της χωματερής έχει κλείσει, εννοούμε σε όλα τα γεωγραφικά όρια που ορίζονται από τον Δήμο Άνω Λιοσίων, Φυλής και Ασπροπύργου.
Σας ευχαριστώ…».
Εν κατακλείδι…
Φυσικά, οι επιστημονικές εκθέσεις δεν ήρθαν ποτέ, ο κόσμος ακόμα και τώρα αγνοεί τις επιπτώσεις της Χωματερής στην υγεία μας και οι ευθύνες που έπρεπε να αποδοθούν σε εκείνους που έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τις ζωές μας, έμειναν στη σφαίρα της φαντασίας.
Η ιστορία, λένε, επαναλαμβάνεται, όμως εμείς από εδώ, από τη δύναμη που μας δίνει η «ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ» και ο επικεφαλής Σάββας Σάββας, δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, για να κερδίσουμε την ποιότητα ζωής που τόσο αξίζει και θα αποκτήσει ο πολύπαθος λαός μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου