Οι συνέπειες του Καλλικράτη για το Ζεφύρι

Σχεδόν τέσσερα χρόνια Καλλικράτης, τέσσερα χρόνια Δήμος Φυλής με κατάργηση των Δήμων Άνω Λιοσίων, Χασιάς και Ζεφυρίου. Ποιος ο μεγάλος χαμένος και ποιος ο κερδισμένος είναι μάλλον ρητορικό ερώτημα σε ό,τι αφορά τουλάχιστον στον χαμένο της υπόθεσης, που δεν είναι άλλος από το Ζεφύρι. Το «Ζεφυράκι», όπως το αποκαλούν πολλοί από τους δημότες, που μέρα με τη μέρα συρρικνώνεται σε ό,τι αφορά στις δημόσιες υπηρεσίες ενώ ό,τι δημιουργήθηκε με κόπο και αγώνα αφήνεται στο έλεος του.

Από πού άραγε να ξεκινήσει κανείς να μετράει απώλειες; Από τα ιατρεία του ΙΚΑ, τα οποία ενώ εγκαινιάστηκαν μετά βαΐων και κλάδων κάπου στην πορεία θεωρήθηκαν πλεόνασμα για μια περιοχή με τόσο μικρό πληθυσμό, από την Τράπεζα Πειραιώς που επίσης αποχώρησε ή μήπως για τα ΕΛΤΑ που αναχώρησαν βράδυ και κάτω από άκρα μυστικότητα, μην τυχόν και διαμαρτυρηθούν οι πολίτες; Φυσικά, οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν αλλά ως γνωστόν φωνή βοώντας εν τη ερήμω από τη διοίκηση του Δήμου, η οποία έλαμψε για μια ακόμη φορά διά της απουσίας της.

Κι αν υποθέσουμε- καλή την πίστη, για να μη θεωρηθούμε αρνητικοί- πως η Διοίκηση προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε να κρατήσει τις εκάστοτε υπηρεσίες στον τόπο- τι να πει κανείς για τη γενικότερα εικόνα ερήμωσης που παρουσιάζει το υποτιθέμενο στολίδι του Δήμου, το Πάρκο Λιάρου; Όποιος έχει βρεθεί στην περιοχή τους καλοκαιρινούς μήνες γνωρίζει πολύ καλά τον αριθμό μικρών και μεγάλων επισκεπτών που συγκεντρώνει. Το σιντριβάνι έχει κυριολεκτικά διαλυθεί, από τη μεγάλη τσουλήθρα λείπουν τμήματα και γενικότερα, μία σύντομη βόλτα στο πάρκο αρκεί για να δει κάποιος σε τι χώρο παίζουν τα παιδιά μας. Κρίμα, γιατί πραγματικά το πάρκο φτιάχτηκε με όραμα και όνειρα. Φυσικά, ούτε λόγος για το περιβόητο ΚΑΠΗ, το οποίο ουδέποτε λειτούργησε όπως του άξιζε ή όπως το οραματίστηκε η κυρία Γουναλάκη που έκανε μια τεράστια δωρεά για την κατασκευή του.

Κακά τα ψέματα, το Ζεφύρι πλήρωσε τις συνέπειες του καλλικρατικού Δήμου Φυλής, πράγμα αστείο αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό υποδέχεται τους επισκέπτες του Δήμου μας αλλά παρακαλώ, μην κάνετε έτσι. Στα Ζεφύρια, τον πολιτιστικό θεσμό της περιοχής κάθε Σεπτέμβρη, το πρόγραμμα κυριολεκτικά έκανε πάταγο. Δεν πειράζει που οι κάτοικοι, ηλικιωμένοι και μη, για να στείλουν ένα γράμμα πρέπει να ξενιτευτούν, απόλαυσαν άρτο και θεάματα. Αντίρρηση κανείς;

για την υπογραφή,

Μια Ζεφυριώτισσα