Χάθηκε λοιπόν το Αστέρι;

Παραμονή Χριστουγέννων και το βλέμμα μου στον ουρανό ψάχνει για το Αστέρι.
Το Αστέρι που συμβολίζει την ελπίδα.
Με λύπη μου το βλέπω να απουσιάζει από το μαύρο φόντο του παγωμένου ουρανού.
Και δε σημαίνει συναγερμός.
Δεν το ψάχνει κανείς...
Στο κακό κλίμα της άσχημης οικονομικής κατάστασης, χάθηκε, κρύφτηκε, σπαταλιέται η ΑΓΑΠΗ.

Είναι που ο χειμώνας σταλάζει μοναξιά και κρύο...

Είναι που ξεχάσαμε να κοιτάμε δίπλα μας.
Είναι τόσα τα Είναι ...

Παρασυρθήκαμε από τα μικρά καθημερινά, και ξεχάσαμε πόσο μοναδικά όμορφη και σπάνια είναι η Αγάπη.
Η απλή Αγάπη που απλώνει το χέρι σε ένα κάλεσμα για Ανθρωπιά , βαθιά και αληθινή.
Κάλεσμα για Καλοσύνη και Ευγένεια Ψυχής.
Αρχές μοναδικές που έχουν εξορισθεί από τη μνήμη μας.

Καθημερινά ακούμε για εκατομμύρια παιδιά που ζουν εγκαταλελειμμένα, έκθετα σε κακοποίηση, σε επαιτεία, σε σεξουαλική εκμετάλλευση.
Και μόνο ο αριθμός αυτός μας κάνει να ντρεπόμαστε για τον πολιτισμό μας.
Η τρυφερή ηλικία ανυπεράσπιστη.
Οι ηλικιωμενοι εγιναν σάκοι που πρέπει να ξεφορτωθούν μερικοί.
"Πολλά είναι τα φοβερά, φοβερότερο από τον Άνθρωπο τίποτα" έγραψε ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη.

Χάθηκε λοιπόν το Αστέρι;

Η μήπως επιλέξαμε εμείς οι άνθρωποι να χάσει το δρόμο του;
Και συνέπεια αυτού οι μάγοι να μην ξεκινήσουν ποτέ για το ταξίδι τους...
Ανθρωπιά χρειάζεται.

Για να γίνουμε σπουδαίοι πρέπει πρώτα να γίνουμε άνθρωποι.

ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ,
ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ, ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Έτσι το Αστέρι θα βρει το δρόμο του, κι όλα θα γίνουν όπως πρέπει.

Και η Αγάπη θα ξαναρθεί στις ψυχές μας και θα θυμηθούμε πως κάποτε κοιτούσαμε το διπλανό μας , απλώναμε το χέρι σε αυτούς που το χρειάζονται και θα πάψουμε πια να έχουμε όραση κατά επιλογή...

Τα μάτια ανοιχτά …
Γιατί το ξέρω πως το Αστέρι είναι εκεί εξω...
Κι αν νιώσει πως το θέλουμε, θα γυρίσει πίσω..

Γκαραβέλα Σοφία